Ο λόγος που είμαστε αγανακτισμένοι

Ακούγονται πολλές απόψεις, ακόμα και από διαφορετικές κατευθύνσεις, ότι το κίνημα των αγανακτισμένων, είναι απλά μία μορφή διαμαρτυρίας για την κατάσταση που βρέθηκαν κάποιοι, αλλά ουσιαστικά δεν προσφέρει τίποτα, και δεν δίνει λύσεις. Ο κόσμος όμως στους δρόμους, δεν είναι αγανακτισμένος μόνο για τους μισθούς, τις συντάξεις, την ακρίβεια, τους φόρους, και την ανεργία. Είναι κυρίως αγανακτισμένος επειδή προσπαθούν να τον.....
πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Γνωρίζει όμως ότι υπάρχει, είναι απόλυτα ρεαλιστική, είναι η μόνη δίκαιη και σωστή λύση, και την ξέρουν όλοι. Είναι αυτή που ακούγεται και απαιτείται από όλους, με απλό και "λαϊκό" τρόπο: Να πληρώσουν εκείνοι που τα φάγανε, πλουτήσαν, και που εξακολουθούν να τα τρώνε.

Κάθε χρόνο διαβάζουμε σε διεθνείς αξιολογήσεις, ότι η Ελλάδα έχει από τον πιο υψηλό δείκτη διαφθοράς, και από τα μεγαλύτερα ποσοστά φοροδιαφυγής παγκοσμίως. Με τέτοια μεγάλη ιστορία ως έθνος, θα έπρεπε να γνωρίζουμε καλύτερα, ότι το μοναδικό έσοδο για κάθε κράτος προέρχεται από τους φόρους που εισπράττει. Εμείς όχι μόνο δεν μαζεύουμε τους φόρους μας, αλλά τους αυξάνουμε, επιβαρύνοντας αυτούς που αναγκαστικά τους πληρώνουν (κυρίως μισθωτοί και συνταξιούχοι). Το έλλειμμα που έχουμε, ακόμα και όταν ήταν διψήφιο, δεν θεωρείται καθόλου μεγάλο (το χρέος και οι τόκοι του είναι!). Αν θέταμε πρώτη μας προτεραιότητα, την πάταξη μεγάλου μέρους της φοροδιαφυγής, και την είσπραξη των εσόδων, άμεσα, όχι μόνο θα μηδενιζόταν το έλλειμμα, αλλά υπολογισμένα θα υπήρχε και πλεόνασμα. Έχοντας πλεόνασμα, οι αγορές δεν έχουν κανένα λόγο να μην δανείσουν, και η Ευρώπη, αν της θέταμε αυτόν και μόνο το στόχο, δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να μας στηρίξει μέχρι να τον υλοποιήσουμε.

Από 'κει και πέρα, ο μόνος λόγος που θα χρειαζόταν να δανειστούμε, θα ήταν μόνο για την εξόφληση προηγούμενων χρεών, μειώνοντας τα σταδιακά, με μέρος από το πλεόνασμα. Αν πάλι καταφέρναμε να μειώσουμε περεταίρω τη φοροδιαφυγή, και ξεκινούσαμε να εισπράττουμε και των προηγούμενων ετών (όχι με πρόστιμα που μπορεί να γονατίσουν την αγορά, αλλά μόνο με τους φόρους που δεν πληρωθήκαν), θα μπορούσαμε να αρχίσουμε να μιλάμε σοβαρά, για ανάπτυξη, παιδεία, περίθαλψη, πρόνοια, και θεού θέλοντος, για αξιοπρεπείς συντάξεις και μισθούς, και στον ιδιωτικό, και στο δημόσιο τομέα.

Αντίθετα αυτό που ξεκίνησε να γίνεται (και συνεχίζεται), είναι μόνο η μείωση των δαπανών, και μάλιστα, όχι αυτές που οφείλονται στη τεράστια διαφθορά (υπερχρεώνοντας έργα, προμήθειες, και συμβάσεις), αλλά δίνοντας βάρος και προτεραιότητα, σε μειώσεις μισθών, συντάξεων, απολύσεις (συμβασιούχων και βλέπουμε), φόρους, και αποκρατικοποιήσεις, που ήδη έχουν οδηγήσει σε μεγάλη ύφεση και ανεργία. Αυτός είναι ο λόγος που είμαστε αγανακτισμένοι.

Είναι σαν να υπάρχει μια μεγάλη επιχείρηση/βιομηχανία, που δεν εισπράττει τίποτα από τους μεγάλους της πελάτες, και έχει έσοδα μόνο από πελάτες λιανικής, που ενώ είναι πολλοί, δεν κάνουν όμως μεγάλο τζίρο. Ταυτόχρονα το τμήμα π