Ο ήρωας Κουκίδης και η παραχάραξη της Ιστορίας

Η ιστορία διδάσκει, ακόμη και πριν την κάλπη

‘’Όλβιος όστις ιστορίας έσχεν μάθησιν’’, διατρανώνει από το μακρινό παρελθόν ο Ευριπίδης, επισημαίνοντας την αξία που έχει η γνώση της ιστορίας, μέσω της οποίας κατακτούμε την ευτυχία. Δυστυχής, όποιος λησμονά το παρελθόν του, όποιος αφήνεται να τον....
κυριεύσει η καταστροφική αμνησία. Για τους μακρινούς, λοιπόν, προγόνους μας εχθρός της ιστορίας ήταν η ολέθρια λήθη. Για μας, όμως, σήμερα ύπουλος εχθρός είναι όχι τόσο η λήθη, όσο η παραχάραξη της ιστορικής μνήμης, η παραποίηση και η διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας. Είναι και τούτο ένα από τα δεινά της ιδεολογικής σύγχυσης και του εκμαυλισμού των συνειδήσεων, που έχει επιφέρει η παγκοσμιοποιημένη εποχή μας. Πρόκειται για φαινόμενο ιδιαίτερα ανησυχητικό, αφού δεν αφορά υλικά αγαθά, οικονομικά μεγέθη, παραχάραξη του νομίσματος, αλλά αξίες, ιδανικά, υψηλόφρονας στόχους. Η παραχάραξη της ιστορικής μνήμης, στιλέτο δολοφονικό, που διαπερνά την ιστορική αλήθεια και σαρώνει ως πνευματικός λίβας την εθνική μας αυτοσυνειδησία..

Ένα τέτοιο περιστατικό παραχάραξης της ιστορίας ας θυμηθούμε, επ’ ευκαιρία των επερχόμενων εκλογών και της υπέρ το δέον προβολής γνωστού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, ας αποτίσουμε φόρο τιμής και αναγνώρισης του ηρωισμού του πρωτοπόρου της Εθνικής Αντίστασης, του ξεχασμένου πια σήμερα Κώστα Κουκίδη. Ας πάρουμε, όμως, τα γεγονότα με τη σειρά τους.

Ήταν Κυριακή 27 Απριλίου του 1941, μέρα αποφράδα, τότε που οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα. Μια ομάδα από αυτούς κατευθύνθηκε προς τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως και με τη σβάστικα στα χέρια, σκόπευαν να υποστείλουν την ελληνική σημαία και να υψώσουν τη δική τους. Να αναρτήσουν στο κοντάρι την σβάστικα, σύμβολο μίσους και αλαζονείας, και να ξεκρεμάσουν το πανίερο σύμβολο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, την ελληνική σημαία. Βρήκαν μπροστά τους έναν φρουρό, έναν απλό στρατιώτη, που υπηρετούσε τη βάρδιά του. Το όνομά του: Κώστας Κουκίδης. Ο Κουκίδης δεν ήξερε γερμανικά, μα κατάλαβε… Ούτε που άφησε τα χέρια του να μολυνθούν με το βδελυρό έμβλημα, μόνο κοίταξε κατάματα, με παρρησία, τον Γερμανό κατακτητή, λέγοντας περισσότερα με τη σιωπή του και ύστερα… Ύψωσε τα μάτια προς την τιμημένη γαλανόλευκη, την ατένισε με δέος, βούρκωσε και την υπέστειλε. Με τρεμάμενα χέρια την φίλησε, την τύλιξε γύρω από το κορμί του και ξαφνικά έγινε «γίγας». Σήκωσε στους μικρούς του ώμους το ασήκωτο βάρος της μοίρας της ελληνικής φυλής και ρίχτηκε από το βράχο της Ακροπόλεως. Παγωμάρα κατέλαβε τους Γερμανούς, μα μόλις συνήλθαν από τον πρώτο ισχυρό ψυχικό κλονισμό, ύψωσαν τη σβάστικα και η σκλαβιά, ίδιος βραχνάς, απλώθηκε και πλάκωσε από άκρου εις άκρον την Ελλάδα.

Η μεγαλειώδης αυτή ηρωική πράξη του ανώνυμου μέχρι τότε Έλληνα φαντάρου συντάραξε την Ευρώπη. Η αγγλική εφημερίδα «Daily Mail» της 9ης Ιουνίου του 1941 έγραψε ανάμεσα σε άλλα: ‘’Πιστεύουμε ότι όλοι οι Έλληνες στέκονται προσοχή μπροστά σε τέτοιες περιπτώσεις ηρωισμού και αυτοθυσίας, παίρνοντας δύναμη και κουρ