Ο Ανδρέας Ζάκος περιμένει ακόμα στα Φυλακισμένα Μνήματα…

Με τον Σάββα Ιακωβίδη

ΚΑΘΕ Έλληνας της Κύπρου, που σέβεται και αγαπά αυτόν τον δύστηνο τόπο, οφείλει να μεταβαίνει στα Φυλακισμένα Μνήματα. Εκεί είναι το Άγιο Θυσιαστήριο της κυπριακής ελευθερίας. Από το ιερό δισκοπότηρο των εννέα αθανάτων ηρώων που κείνται εκεί, να κοινωνεί του σώματος, του αίματος και της θυσίας των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Και να θυμάται μέχρι τα μύχια της ψυχής του ότι χάρη σε αυτούς τους ωραιότατους και.....
ηρωικούς Έλληνες υπάρχει ακόμα αυτός ο τόπος, απ’ αιώνων ελληνικός. Όσο κι αν ψευτοϊστορικοί και εθνομηδενιστές επιχειρούν να υποβαθμίσουν και να καθυβρίσουν τον μόνο αντιιμπεριαλιστικό, αντιαποικιακό και απελευθερωτικό αγώνα του κυπριακού Ελληνισμού. Ας προσεχθούν οι ομιλίες που υπουργοί της κομμουνιστικής κυβέρνησης Χριστόφια εκφωνούν σε εκδηλώσεις για την εποποιία του 1955-59. Μετά βίας αναφέρουν έστω μία φορά τη λέξη ΕΟΚΑ.
Αν κάποιος εξωγήινος, άρτι αφιχθείς εξ Άρεως, προσγειωνόταν στην Κύπρο και άκουγε τις ομιλίες, θα διαπορούσε: «Μα, σε ποιον αγώνα συμμετείχαν; Ποιον ή ποιους είχαν αρχηγούς;». Θα έμενε με τις απορίες. Να θυμηθούμε την ομιλία του προέδρου της Βουλής στο μνημόσυνο του Αυξεντίου; Ως εάν ο Σταυραετός να ανήκε στα τάγματα των… χερουβίμ. Ουδεμία αναφορά ότι ήταν ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, ξέρετε, της οργάνωσης που ίδρυσε ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής και αγωνιζόταν με τον κυπριακό Ελληνισμό κατά του Βρετανού δυνάστη. Ή να αναφερθούμε στην προχθεσινή αναφορά της Βουλής, που παρασιώπησε ποιοι ήταν οι αρχηγοί του αγώνα της ΕΟΚΑ, κατ΄ αισχράν απαίτηση του ΑΚΕΛ. Τόση ξεφτίλα. Τόση κατάπτωση των κομμάτων και των βουλευτών. Ούτε ένας δεν βρέθηκε να διαφωνήσει με τη γελοιότητα και τη χαμέρπεια της απόφασης.
Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Με αφορμή ένα άλλο, σημαντικό, κατά την άποψή μας, γεγονός. Ανέκαθεν, εδώ και μια 55ετία και πλέον, ο εκάστοτε διευθυντής του ιστορικού Παγκυπρίου Γυμνασίου με αντιπροσωπία μαθητών μετέβαιναν, παραμονή της 1ης Απριλίου, στα Φυλακισμένα Μνήματα για να καταθέσουν στεφάνι στους εκεί ενταφιασμένους ήρωες. Μεταξύ αυτών είναι και ο Ανδρέας Ζάκος, που φοίτησε ένα χρονικό διάστημα στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Μετά τον απαγχονισμό του, κάθε χρόνο αντιπροσωπία καθηγητών και μαθητών απέτιε το νενομισμένο σεβασμό στον ήρωα μαθητή. Κι όμως: Φέτος, η νέα διευθύντρια, υπήκουσα προφανώς σε άνωθεν εντολές, κατήργησε τη μετάβαση στα Φυλακισμένα Μνήματα. Γιατί; Διότι το ΑΚΕΛ και η κομμουνιστική κυβέρνηση Χριστόφια ακόμα καθυβρίζουν εκείνον τον ανεπανάληπτο αγώνα. Πώς να τον τιμήσουν, με μια επίσκεψη χρέους στον τάφο του Ανδρέα Ζάκου;
Αντί άλλης απάντησης στη Χριστίνα Καρατζιά και στους ΑΚΕΛικούς εθνομηδενιστές παραθέτουμε την τελευταία επιστολή του Ζάκου στον αδελφό του: «Αγαπητέ αδερφέ, όταν θα πάρεις το γράμμα μου αυτό, θα έχω φύγει για πάντα. (Υπάρχει κανείς που θα μείνει;) Η ώρα του θανάτου πλησιάζει. Μα στην ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Τη στιγμή αυτή ακούμε την Ηρωική Συμφωνία του Μπετόβεν. Στη θέση που βρισκόμαστε τώρα, ούτε με το μικροσκόπιο δεν μπορούμε ν’ ανακ