Να αλλάξουμε το μέλλον

Αν ο Αϊνστάιν είχε δίκιο, η φαντασία έχει μεγαλύτερη σημασία και χρηστικότητα από την ίδια τη γνώση. Μόνο που εκείνος αναφερόταν σε μια εποχή κατά την οποία η ανθρωπότητα, μόλις άρχιζε να ανακαλύπτει λεωφόρους προόδου, εξέλιξης και δημιουργίας.

Γι’ αυτό και η γνώση, στο πέρασμα των ετών, συνιστά τη σημαντικότερη κιβωτό πλούτου, με την οποία μπορεί να πορευτεί κάποιος. Επειδή η γνώση κατακτάται διαρκώς. Δεν έχει πεπερασμένα όρια. Ανανεώνεται, επικαιροποιείται, εκσυγχρονίζεται. Κινητροδοτεί επαναστάσεις συνείδησης και διαμορφώνει το.....
ποιοτικό περιεχόμενο μιας κοινωνίας, ενός έθνους, της ίδιας της ζωής ενός ανθρώπου. Αποτελεί το απαραίτητο θεμέλιο, για να μπορέσουν στη συνέχεια η φαντασία και η δημιουργικότητα να πάνε τον άνθρωπο πιο μακριά.

Η έναρξη της σχολικής περιόδου, συνοδεύεται από πολλά προβλήματα. Εν μέσω μιας εποχής κρίσης αξιών και εθνικού αποπροσανατολισμού. Μια εποχή στην οποία ο λόγος της Εκκλησίας θα έπρεπε να είναι ανατρεπτικός. Να παρακινεί την κοινωνία να αντιμετωπίσει κατάματα τις φοβίες και τις ανασφάλειές της. Να μην το βάλει κάτω.

Έναν τέτοιο λόγο, συνηθίζει να εκφέρει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος. Ο οποίος απευθύνθηκε στους μαθητές των σχολείων, με αφορμή την έναρξη της νέας περιόδου, συνθέτοντας ένα προσκλητήριο «ειρηνικής επανάστασης». Καλώντας τους να διεκδικήσουν μια ποιοτικότερη παιδεία, ως αναγκαία συνθήκη για να διεκδικήσουν ένα μέλλον καλύτερο από αυτό που προδιαγράφει το παρόν. Να αμφισβητήσουν. Να ανατρέψουν. Να ξαναχτίσουν την Ελλάδα από την αρχή.

Αναλυτικά, το μήνυμα του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου, για τη νέα σχολική χρονιά, έχει ως εξής:

«Αγαπητοί μαθητὲς καὶ μαθήτριες τῶν Λυκείων Μεσογείων & Λαυρεωτικῆς,

Σᾶς εὔχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! Καὶ τὸ λέω αὐτὸ ὄχι συμβατικά, ἐπειδὴ ἔτσι κάνουμε κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ἀλλὰ συνει­δητά, γιατὶ ἡ καλὴ χρονιὰ πρῶτον δὲν εἶναι ἔννοια σαφὴς καὶ αὐτονόητη, δεύτερον εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία καὶ τρίτον εἶναι ἐξαιρετικὰ δύσκολη.

Ἀκοῦτε ὅτι ζοῦμε σὲ μιὰ περίοδο πρωτοφανοῦς κρίσης. Εἶναι ἀλήθεια. Κανεὶς δὲν ξέρει ποῦ βαδίζουμε. Οἱ ἀλλαγὲς ποὺ ἐπισυμβαίνουν εἶναι ἀνυπο­λό­γιστες καὶ ἀπρόβλεπτες. Γύρω μας κυριαρχεῖ ἕνας παγκόσμιος πανικός. Οἱ πολι­τικοί διαρκῶς θριαμβολο­γοῦν, ὑπόσχονται, διαβεβαιώνουν, ἀντιμάχονται μεταξύ τους, τελικῶς ὅμως δια­ψεύ­δονται ἀπὸ τὶς ἐξελίξεις. Ὅλοι μιλοῦν γιὰ οἰκο­νομικὴ κρίση. Κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι στὴν πραγ­ματικότητα ζοῦμε μία κρίση ἀξιῶν, ἀλλὰ δὲν μποροῦν να μᾶς ποῦν τὶ σημαί­νει αὐτό.

Αὐτὸ ποὺ ἐγὼ θὰ ἤθελα σήμερα νὰ σᾶς πῶ εἶναι ὅτι ἡ ὅποια κρίση, τουλά­χιστον στὴν πατρίδα μας, ἔχει δύο χαρακτηρι­στικὰ ποὺ σᾶς ἀφοροῦν: πρῶτον εἶναι κρίση τῆς παιδείας καὶ δεύτερον οἱ συνέπειές της ἐπηρεά­ζουν κυρίως τοὺς νέους. Τὰ λάθη ποὺ ἔγιναν καὶ συνεχίζουν νὰ γίνονται, ἐσεῖς οἱ νέοι θὰ τὰ πλη­ρώσετε. Αὐτὴ τὴ στιγμὴ πληρώνουμε λάθη ποὺ ἔγιναν στὴν παιδεία τὶς τελευ­ταῖες δεκαετίες. Ἂν ἡ παιδεία μας ἦταν ὅπως