«Μην ξεπουληθείτε στη Δύση» προτρέπει τους Έλληνες ο σκηνοθέτης Εγιάλ Σιβάν

Γεμάτες αίθουσες, ουρές στα εκδοτήρια, ένα κοινό που διψάει για την αλήθεια του κάθε ντοκιμαντέρ. Αυτή είναι -και φέτος- η εικόνα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο συνεχίζεται με ένα αφιέρωμα στον Ισραηλινό ντοκιμαντερίστα Εγιάλ Σιβάν. Ο σκηνοθέτης βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και μίλησε για τη διαμάχη του με την καθεστηκυία στάση του Ισραήλ και για την ελληνική κρίση, προτρέποντας τους Έλληνες να μην ξεπουληθούν στη Δύση.

Τα ντοκιμαντέρ του Ισραηλινού σκηνοθέτη Εγιάλ Σιβάν αποτελούν μια ιδιαίτερη περίπτωση. Κι αυτό γιατί ......
σε αυτά ο ντοκιμαντερίστας δεν καταθέτει την επίσημη στάση του Ισραήλ, αλλά κάνει ορατούς τους Παλαιστίνιους, παρουσιάζοντας τη δική τους πλευρά, ενώ καταγγέλλει τον μηχανισμό προπαγάνδας του ισραηλινού κράτους.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν Ισραηλινό να μιλά για αυτά τα θέματα;

«Δουλειά του καλλιτέχνη δεν είναι να ακολουθεί τη στάση του κράτους, αλλά να προκαλεί τις θέσεις του. Αυτό σημαίνει το να είσαι ριζοσπαστικός: είναι η στιγμή που αντιμετωπίζεις τον κρατικό μηχανισμό» λέει. Με την κυβέρνηση του Ισραήλ «βρισκόμαστε σε πόλεμο» λέει ο σκηνοθέτης. «Δεν με συμπαθούν και δεν τους συμπαθώ. Ο καλύτερος θα κερδίσει».

Ο σκηνοθέτης επιμένει: «Η ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση δεν είναι μια τοπική σύγκρουση, αλλά ένα ευρωπαϊκό θέμα: σχετίζεται με τη στάση της Ευρώπης απέναντι στον ιουδαϊσμό και απέναντι στον αραβικό κόσμο».

Τι ρόλο παίζει το ντοκιμαντέρ μέσα στο πλαίσιο παρουσίασης της αλήθειας;

«Πιστεύω ότι το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να βρει μια σύνδεση με τον πραγματικό κόσμο. Ο κόσμος, όμως, δεν αποτελείται μόνο από μία εικόνα, αλλά από πολλές διαφορετικές εικόνες. Στόχος του ντοκιμαντέρ είναι να μπορεί να δείξει διαφορετικές απόψεις, όχι μόνο μία. Οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι έχουν τη θέση τους στον κόσμο, επειδή η γλώσσα στα ντοκιμαντέρ είναι διαφορετική από τη γλώσσα της ισραηλινής ή της παλαιστινιακής κυβέρνησης» λέει.

Τονίζει, πάντως, ότι στόχος του δεν είναι να είναι αντικειμενικός. «Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός, γιατί δεν θέλω. Μόνο αν έχεις δύναμη προσπαθείς να αποδείξεις ότι είσαι αντικειμενικός. Εγώ προτείνω την υποκειμενικότητά μου» επισημαίνει.

Τα ντοκιμαντέρ του δεν προβάλλονται κανονικά στη χώρα του, όπου το επίσημο κράτος στρέφεται εναντίον του, εξαιτίας του τρόπου που προσεγγίζει το παλαιστινιακό ζήτημα. Τα περισσότερα προβλήθηκαν μια-δυο φορές. Αν και δεν έχουν προβληθεί πολύ, γίνονται, ωστόσο, αντικείμενο ακαδημαϊκής μελέτης στο Ισραήλ.

Η τελευταία του ταινία μιλά για μια αρκετά ριζοσπαστική ιδέα: στο Κοινό κράτος, δυνητική συζήτηση (1) ακούγονται οι απόψεις πολλών Ισραηλινών και Παλαιστίνιων διανοουμένων, οι οποίοι απορρίπτουν την λύση των δύο κρατών και μιλούν για ένα κοινό κράτος. «Ξεκινώ από τον συλλογισμό ότι όλο το πρόβλημα ξεκινά από τη διαίρεση. Οπότε ζητώ να οραματιστεί ο κόσμος ένα νέο κράτος, όπου Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι θα ζουν αρμονικά» λέει ο Εγιάλ Σιβάν.

Ο