ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.
Πέρασαν τόσα χρόνια. ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ... επαρχία. Σχολείο σπίτι-σπίτι σχολείο. Γονιοί αριστεροί και καλοί άνθρωποι. Πίστευαν οτι οι αριστεροί ήταν οι άγιοι της οικουμένης, ότι οι αριστεροί δεν έλεγαν ποτέ....
ψέμματα, ότι ήταν δίκαιοι ,έντιμοι ,αγωνιστές, εσωτερικά μορφωμένοι ...'Ανώτεροι άνθρωποι  έλεγαν. Το Πολυτεχνείο λοιπόν το έκαναν αυτοί οι ανώτεροι άνθρωποι και μερικοί άλλοι που τους
έμοιαζαν...μάθαμε εμείς στην επαρχία.

Έτσι μας έμαθαν να πιστεύουμε οι παλαιοί αριστεροί -ονειροπόλοι που πρέσβευαν την επανάσταση των ανιδιοτελών. Εκείνοι που είχαν απωλέσει περιουσίες στον εμφύλιο που μετά φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν έχασαν δικούς και φίλους κι όταν ο κατατρεγμός κόπασε δεν σκέφθηκαν ούτε μιά στιγμή να εξαργυρώσουν τον αγώνα τους η να τον εμπορευθούν. Μόνο βρήκαν μία γωνίτσα στον κόσμο αντάμα με τους αφανείς του Πολυτεχνείου.

Μαζί και με τους πολλούς της αντίπαλης μεριάς, συμφιλιωμένοι πάλεψαν να επουλώσουν τις κοινές πληγές και έζησα
Keywords
Τυχαία Θέματα