ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΑΕΤΟΥΣ, ΨΗΛΑ ΠΕΤΩ ΚΑΙ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ ΜΑΝΑ

Το παρακάτω άρθρο είναι ένας μικρός φόρος τιμής, σε όλους αυτούς που έπεσαν μαχόμενοι στα οχυρά της αμυντικής γραμμής Μπέλες, υπερασπιζόμενοι την πατρίδα έναντι εκατονταπλάσιου εχθρού, όπως ακριβώς έκαναν και οι πρόγονοι μας κάποτε στις Θερμοπύλες, αγνοώντας για ακόμη μια φορά την ποσότητα του εχθρού και τον.....
θάνατο.

Ιδίως αφιερώνεται στον έφεδρο Λοχία, Δημήτριο ΄Ιτσιο.

Τι μάνα είσαι εσύ πατρίδα μου, που μέσα στην φτώχια και την μιζέρια γεννάς ήρωες και μαχητές, που όμοιους τους δεν μπορεί να
γεννήσει κανένα χώμα, παρά μόνο το δικό σου, τραχύ και σκληρό που σε κάνει να μην νιώθεις το χάδι της μάνας, αλλά συνάμα στοργικό, που σε φυλάει ψηλό, απόκρημνο και αγέρωχο, κάνοντας σε να νιώθεις ένα με τους αετούς.

Μάνα μου πατρίδα, μου λένε οι σημερινοί σου γιοί με λόγια πικρά και ξένα ότι, δεν έχω σχέση με τα άλλα σου παιδιά, τον Λεωνίδα, τον Αλέξανδρο, τον Αχιλλέα και τους άλλους αγαπημένους σου γιούς, γιατί όμως, αφού και εγώ πολέμησα άξια γι
Keywords
Τυχαία Θέματα