Μα γιατί τόσο μίσος;

Σε πολλές συναντήσεις με συμπολίτες, δεξιούς κι αριστερούς, έθεσα το ερώτημα, γιατί τόσο μίσος;
Γιατί δεχόμαστε να τσουβαλιάζονται όλοι το ίδιο και η πατρίδα χωρίστηκε πάλι στα δυο, μνημονικούς και αντιμνημονιακούς, δήθεν προδότες και δήθεν πατριώτες;
Η πρώτη αντίδραση μου φάνηκε λογική. Γιατί δεν έχουμε ακούσει εναλλακτική. Γιατί δεν έχουμε μάθει ούτε ....
δει κάτι διαφορετικό, πέρα από ένα ναί και ένα όχι, σε πέντε ψηφοφορίες (μνημόνιο 1, μεσοπρόθεσμο, ψήφος εμπιστοσύνης στο ΓΑΠ, ψήφος εμπιστοσύνης σε Παπαδήμο, ψήφο στο μνημόνιο 2). Γιατί αυτό βλέπουμε στα κανάλια.

Ξεκινώ από το τελευταίο σημείο. Τα κανάλια, αναπαράγουν ό,τι εντολή πάρουν, είτε τα κρατικά από την απερχόμενη κυβέρνηση (ελεγχόμενη όπως όλοι γνωρίζουμε από το ΠΑΣΟΚ), είτε τα ιδιωτικά, από τα εκδοτικά συμφέροντα (Καθημερινή στο ΣΚΑΙ, Έθνος-Βήμα-Νέα στο MEGA, Αυριανή στο ΚΟΝΤΡΑ…) τα οποία κατέχουν το μετοχικό τους κεφάλαιο. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξυπηρέτησε άψογα τα συμφέροντά τους επί δυόμισι χρόνια (με μοναδική ίσως εξαίρεση στο θέμα του «κουρέματος», το οποίο κάποιοι δεν ήθελαν γιατί είχαν επενδύσει στην επιστροφή της δραχμής). Είναι φυσικό λοιπόν να στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ (γι αυτό και η καθημερινή προβολή των υπουργών του), όπως είναι επίσης φυσικό να αναπαράγουν ότι πει ο κ. Καρατζαφέρης, ο κ. Κουβέλης και η κα Μπακογιάννη, οι οποίοι εξαρχής ψήφιζαν ναι σε ό,τι το ΠΑΣΟΚ έφερνε στη Βουλή (πχ μνημόνιο 1 ψήφισαν ο πρώτος και η τρίτη, μεταναστευτικό νόμο ο δεύτερος, όπως άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ). Στην κάστα των έμμεσων συνεργατών του μπήκαν δια της πλαγίας οδού και ο κ. Καμμένος και η Χρυσή Αυγή, των οποίων η ρητορική οδηγεί ευθέως τη χώρα εκτός ευρώ και άρα και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, οπότε συνάδει με τις επιδιώξεις ορισμένων «διαπλεκομένων» υπέρ επιστροφής στη δραχμή, εξού και η παρουσία τους στα ΜΜΕ και η «εκτίμηση» των δημοσκόπων για υψηλή επιρροή τους στο εκλογικό σώμα.
Στο ζήτημα της εναλλακτικής, τα πράγματα είναι πιο σαφή νομίζω. Έχουμε τη θέση ΠΑΣΟΚ για κατά γράμμα υπακοή στην τρόικα (θέση με την οποίαν δείχνουν να συμφωνούν και ο κ. Μάνος και η κα Μπακογιάννη). Έχουμε επίσης την ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για έξοδο και από το ευρώ και από την Ευρώπη με όποιο κόστος. Έχουμε και τη θέση ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσής Αυγής και Καμμένου για παιχνίδι εξαιρετικού ρίσκου με την Ευρώπη (απόρριψη μνημονίων και δανείων), το οποίο όμως δεν έχει εναλλακτικό πλάνο (τι γίνεται αν δεν πετύχει το ρίσκο) και οδηγεί πολύ εύκολα στην αλβανοποίηση της πατρίδας μας (και σε απομονωτικά φασιστικά καθεστώτα τύπου Εμβέρ Χότζα). Επίσης έχουμε κάποια κόμματα που προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στις ευθύνες και μη ευθύνες τους (Καρατζαφέρης, Κατσέλη) έχοντας ψηφίσει το μνημόνιο 1, το φορολογικό και το μεσοπρόθεσμο, αλλά για ψηφοθηρικούς λόγους όχι το μνημόνιο 2, ενώ κα Κατσέλη έχει ψηφίσει και το μεταναστευτικό) και ένα ακόμα (Οικολόγοι-Πράσινοι) του οποίου το πρόγραμμα (όπως τουλάχιστον ήταν το 2009) είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας καθώς δεν υπάρχουν πι