ΚΙΝΗΜΑΤΑ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ-ΚΟΜΜΑΤΑ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ vs ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

Στην επιχειρούμενη διαδικασία συνένωσης των Κινημάτων συμμετέχει και το Κ.ΑΝ.Ε.Ν.Α. χωρίς περιστροφές και Φιλολογικές ακαταλαβίστικες θεωρίες / απόψεις.. απλά:
ΚΑΝΕΝΑΣ πλέον από αυτούς
ΚΑΝΕΝΑΣ υπεράνω των νόμων
ΚΑΝΕΝΑΣ αρχηγός
ΚΑΝΕΝΑΣ μόνος..δυνατά, όλοι μαζί

1. ΚΙΝΗΜΑΤΑ
Το κίνημα πέθανε. Ζήτω το κίνημα!!!
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις επιστημόνων και ακτιβιστών το κίνημα των Αγανακτισμένων υποχώρησε εκ του λόγου «ότι η κοινωνία υπέστη παραλυτικό σοκ εξαιτίας των μέτρων» (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 25/9/2011, σελ.37). Στην θέση του εμφανίστηκε και....
επισήμως το Κίνημα Δεν Πληρώνω. Ανεπισήμως το κίνημα προϋπήρχε εκ της αδυναμίας των πολιτών να εξυπηρετήσουν δάνεια και να καταβάλουν εξουθενωτικούς φόρους. Βεβαίως τίθεται το ερώτημα αν η εμφάνισή του εν λόγω νέου κινήματος θα οδηγήσει την Κυβέρνηση σε παραίτηση, ή θα εξυπηρετήσει τους σκοπούς της τρόϊκας, η οποία βλέπει την ύφεση να βαθαίνει, άρα και να μεγαλώνει η εξάρτηση της χώρας από τον εξωτερικό δανεισμό. Εναποθέτω τις ελπίδες μου στο πρώτο.
Παράλληλα βοά το διαδίκτυο από κινήματα ενάντια στα Μνημόνια και στο σαθρό πολιτικό σύστημα. Ωστόσο αν και ο στόχος είναι κοινός οι διακηρύξεις και ο λόγος τους παρουσιάζει ποικίλες μικροδιαφορές, που συνοδεύονται από εγωκεντρικές συμπεριφορές των ιδρυτών τους ή / και των πέριξ αυτών, η οποία παρεμποδίζει την ομοφωνία και ομοψυχία.

2. ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ - ΚΟΜΜΑΤΑ
Του κυρίου όγκου των κινημάτων προηγήθηκαν πατριωτικά μέτωπα μερικά των οποίων εξελίχθησαν σε κόμματα. Ωστόσο, είχαν να αντιπαλέψουν με πολιτικές, λογικές και εκλογικές αγκυλώσεις που έχει επιβάλει το σύστημα, ώστε η παρουσία τους να μη είναι αρκούντως υπολογίσιμη. Οι στόχοι τους ομοίως αντιμνημονιακοί και ενάντια του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, επικεντρώνονται στην εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία. Εξάλλου, οι εγωκεντρικές συμπεριφορές των ιδρυτών ή / και των πέριξ αυτών είναι ομοίως παρούσες και ομοίως παρεμποδίζουν την ομοφωνία και ομοψυχία.

3. ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ
Με στόχο την οικονομική ευμάρεια των μελών τους, οι πάσης φύσεως "εργατοπατέρες", πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, βλέπουν στον συνδικαλισμό ως βαθμίδα είτε για την πολιτική τους ανέλιξη, είτε για την υπηρεσιακή τους εξέλιξη. Η επαφή τους με την εξουσία καταργεί στεγανά και ενίοτε επηρεάζει τις αποφάσεις τους. Εξάλλου, πολλές από τις δράσεις γίνονται για το θεαθήναι και για την εξασφάλιση της επανεκλογής.
Επανειλημμένως έχω καταθέσει το παρακάτω ερώτημα στο οποίο δεν έχω λάβει απάντηση: Γιατί άραγε η πορεία η οποία ταλαιπωρεί χιλιάδες πολίτες αποτελεί πρώτη επιλογή αντί άλλων εναλλακτικών δράσεων όπως ο αποκλεισμός της Βουλής, ή ο αποκλεισμός της ηγεσίας του αρμόδιου Υπουργείου, ή ακόμη και ο περιορισμός του Υπουργού στην κατοικία του; Κατά την ταπεινή μου γνώμη με τέτοιες δράσεις, τόσο η πίεση όσο και η προβολή από τα ΜΜΕ θα ήταν μεγαλύτερη. Αντίθετα οι πορείες περιορίζονται ευκολότερα και είναι ευάλωτες στον στρ