Κι εμείς... μπανιστιρτζήδες της ζωής!!!

Είπα να πρωτοτυπήσω λιγάκι σήμερα και να ξεφύγουμε λιγάκι από τα σοβαρά που συμβαίνουν γύρω μας και να κοιτάξουμε και...
 αυτάα που συμβαίνουν μέσα μας.
Από τα "καθ' όλου" στα "καθ' έκαστα" που έλεγε και ο Αριστοτέλης...
Τριγυρνάμε στην πόλη λοιπόν όλοι μας, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και ζητάμε μια ματιά, ένα άγγιγμα, ένα χαμόγελο για να φτιάξει η μέρα μας.
Έστω και σαν ψευδαίσθηση!
Κάνουμε όνειρα προσωπικά χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε άλλους ανθρώπους σ΄αυτά, λες και η ζωή μας δόθηκε για να τη ζήσουμε με γνώμονα το κέρδος, την αυτοικανοποίηση της ατομικής επιτυχίας, την κοινωνική ανέλιξη.
Ξεχνάμε ότι η ζωή είναι ένα τεράστιο πεδίο απόλαυσης των χυμών της.
Είναι ψυχική υγεία και λύτρωση. Είναι αμαρτία και "σταύρωση". Είναι αλήθεια και ψέμα μαζί. Είναι τραγούδι και σιωπή μαζί.
Είμαστε ένα μάτσο ξεχαρβαλωμένες κιθάρες που θα έλεγε κι ο Καρυωτάκης και παίζουμε όλοι ξεκούρδιστα και παίζουμε όλο και πιο δυνατά προκειμένου το δικό μας φάλτσο να ακ