Κε ΠΑΓΚΑΛΕ ΕΙΣΤΕ PERSONA NON GRATA ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Aπό Αναγνώστη

Ο μεγαλύτερος υβριστής της Ελλάδος και του Ελληνικού λαού, ο ευτραφής κ. Πάγκαλος, κτύπησε για άλλη μια φορά.
Προχθές, σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης υποστήριξε: «Εάν υπάρχει ένας Έλληνας πολίτης που δεν έχει λάβει ποτέ αμοιβή που δεν δικαιούταν εξαιτίας πολιτικής επιρροής ή γνωριμιών δεξιά και αριστερά, που δεν απέφυγε ποτέ να πληρώσει φόρους, ο οποίος πάντοτε ζητούσε απόδειξη όταν αγόραζε κάτι. ε αυτού του ανθρώπου πρέπει να του κάνουμε άγαλμα στην πλατεία Συντάγματος».

Ο Αντιπρόεδρος της μνημονικής Κυβέρνησης, άνθρωπος ανεύθυνος και.....
αμετροεπής, έχει αναλάβει με απόλυτη συνείδηση των λόγων του να προσβάλει, να ξευτιλίζει και να δυσφημεί με κάθε ευκαιρία τη χώρα και τον Ελληνικό λαό στο εξωτερικό.

Επί σειρά ετών, εκλέγεται βουλευτής και διετέλεσε υπουργός σε όλες τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ως εκλεκτός των προέδρων του, έχοντας πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης της πολιτικής, οικονομικής, ηθικής και πολιτιστικής σήψης που περνάει η χώρα μας και προσπαθεί καθημερινά με άστοχες και προκλητικές δηλώσεις να μετακυλύει τις ευθύνες για το κατάντημα της χώρας στον Ελληνικό λαό.

Στην κρίση των Ιμίων, τον Ιανουάριο του 1996, με την γείτονα Τουρκία, ως Υπουργός Εξωτερικών, οδήγησε την χώρα σε υποστολή της σημαίας από Ελληνικό έδαφος με την παροιμιώδη ρήση «ο αέρας θα πάρει τη σημαία από τα Ίμια και δεν θα την αντικαταστήσουμε». Πρόσφατα, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Crash, με περίσσια θρασύτητα δήλωσε, πως στα Ίμια η Ελλάδα υπέστη «μια βαριά στρατιωτική ήττα», παραγνωρίζοντας, πως φέρει βαρύτατη προσωπική ευθύνη για την διαχείριση της κρίσης. Θαυμάστε επίσης, απόσπασμα από τις δηλώσεις του αμετανόητου Πάγκαλου στο εν λόγω περιοδικό και χαρείτε το «πατριωτικό του» παραλήρημα.
«Ξέρεις πως ήταν οι σημαίες. Ήταν σε δυο καλάμια δεμένες με σπάγκο. Ε, αυτό το πράγμα δεν θα καθόταν εκεί πέρα για πάρα πολύ καιρό, δεν έβγαζε τον χειμώνα. Δεν είχαμε για παράδειγμα μια βάση να χτίσουμε, να βάλουμε τσιμέντο και επάνω τη σημαία. Εκεί, όλοι το ξεχνάμε, δεν υπήρχε μία σημαία. Υπήρχαν δύο σημαίες. Εάν εμείς φεύγαμε, στο άλλο νησί θα υπήρχε τούρκικη σημαία. Είχαν καταλάβει το νησί οι Τούρκοι! Τι τους εμπόδιζε να χώσουν μια σημαία και να την αφήσουν; Θα μου πεις, θα πηγαίναμε να τη βγάλουμε! Μα το ήξεραν οι Τούρκοι από την αρχή. Και να σου πω και κάτι που μου είπε ο Χόλμπρουκ, τον οποίο δεν μπορώ να το θέσω υπό τον έλεγχο κανενός, γιατί έχει πεθάνει πλέον. Μετά από πέντε-έξι χρόνια πήγα στην Νέα Υόρκη, πήρα τηλέφωνο τον Χόλμπρουκ, ο οποίος δούλευε τότε στην Boston Bank και είχα μάθει ότι βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο. Χάρηκε που με άκουσε και μου λέει, έλα το μεσημέρι να σου κάνω το τραπέζι. Πήγα λοιπόν, σε ένα εστιατόριο και του είπα γι' αυτή την ιστορία: θεωρώ, ότι καταφέραμε να μην σκοτωθεί κανείς, γιατί, όταν κάνεις διπλωματία, βασικό κριτήριο είναι να μην χαθούν ανθρώπινες ζωές».

Στις 15 Φεβρουαρίου 1999, ως Υπουργός Εξωτερικών της χώ