Κάλεσμα σε κάθε σκεπτόμενο, ευαίσθητο και ελεύθερο άνθρωπο να δώσει αίμα.

(Κάλεσμα σε κάθε σκεπτόμενο, ευαίσθητο και ελεύθερο άνθρωπο να δώσει αίμα εθελοντικά για τον Περικλή Μανιάτη / αιμοδοσία «Γιώργος Γεννηματάς», στην οδό Μεσογείων, ή από κάθε τμήμα αιμοδοσίας νοσοκομείου, αναφέροντας μόνο ότι το δίνει για τον Περικλή Μανιάτη, που βρίσκεται στη μονάδα Πλαστικής Χειρουργικής στο νοσοκομείο «Γιώργος Γεννηματάς» στην Αθήνα)
Αρκετές μέρες μετά...
η «παράπλευρη απώλεια» της επίθεσης στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων στις 14 Μάη εξακολουθεί να βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση λόγω των εγκαυμάτων στο σώμα του και χρειάζεται συνεχώς αίμα.

Ίσως η πιο επιβεβλημένη στιγμή για να μιλήσεις είναι όταν αντιλαμβάνεσαι τον κυνισμό, τον παραλογισμό και την τυφλότητα που συνεχίζει στην ίδια συχνότητα μηδενιστικής απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής, παρά την τραγική εμπειρία για το κίνημα με τους τέσσερις νεκρούς στην τράπεζα Marfin στις 5 Μάη του 2010.


Κάποιοι στερούνται νόησης, άρα και αυτοκριτικής, και εξακολουθούν να «παίζουν» με τα σώματα γύρω τους σαν την παιδική αρρώστια με τα πλαστικά στρατιωτάκια, όταν φιλοεξουσιαστικές δράσεις όπως αυτή στις 14.5.2011 στην οδό Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια τραυματίζουν τρεις απλούς πολίτες, με τον έναν απ' αυτούς, τον 48χρονο εργαζόμενο Περικλή Μανιάτη, να εξακολουθεί να δίνει τον δικό του κρίσιμο αγώνα για να διατηρηθεί στη ζωή έχοντας «κληρονομήσει» από το πέρασμα της «αγωνιστικής δράσης» (εμπρησμός και έκρηξη ντεπόζιτου αστυνομικού δικύκλου που ήταν κοντά του) εγκαύματα τρίτου βαθμού που έχουν προκαλέσει μια σειρά σοβαρά οργανικά προβλήματα.

Την ώρα που ο αγωνιστής φοιτητής Γιάννης Καυκάς βγαίνει ζωντανός και νικητής της πάλης που έδωσε για μέρες στην εντατική μετά τον άγριο ξυλοδαρμό του από βασανιστές των ΜΑΤ στη διαδήλωση της 11ης Μάη, ο εργαζόμενος στη λαϊκή αγορά Περικλής Μανιάτης, που προσπάθησε να σώσει απ' τη φωτιά 55χρονη που πουλούσε λουλούδια σε διπλανό πάγκο, νοσηλεύεται στην πλαστική χειρουργική του «Γιώργος Γεννηματάς» έχοντας μεγάλη ανάγκη για αίμα.

Έναν χρόνο ακριβώς μετά το έγκλημα στη Marfin, η πρέζα της «ορθής αντίληψης» (που όπως κάθε πρέζα σκοτώνει αργά ή γρήγορα) για τη «δυναμική απάντηση στην κυριαρχία» εξακολουθεί να βασανίζει ανύποπτους πολίτες (που δεν φέρουν καμιά ευθύνη για τη βαρβαρότητα και τη βία των διαχειριστών και εκπροσώπων της «δημοκρατίας», που ως τέτοια έχει παντού αδιέξοδα), αλλά και να «αυτοκτονεί» με τη θανατερή ιδεοληψία της το ίδιο της το «πολιτικό υποκείμενο» (όπως θέλουν να παρουσιάζονται στην ανάληψη ευθύνης για τα γεγονότα) πως η ανατροπή του θεσμικού περιβάλλοντος καταστολής και κρατικής τρομοκρατίας είναι υπόθεση «ρουτίνας» μερικών επιθέσεων σε αστυνομικά τμήματα ή σε «στρατηγικούς» συμβολικούς στόχους.

Ο καθένας φυσικά είναι ελεύθερος (αφού αδυνατεί ή αδιαφορεί να πάρει τα μαθήματα - παθήματα αυτής της αποτυχημένης διαδρομής) να ακολουθήσει τις επιλογές του και να καεί μέσα στην ιδεοληψία του.

Δεν έχει όμως δικαίωμα να θυσιάζει και να καίει άλλους ανθρ