Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τον δικομματισμό;

...Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.
Κ.Καβάφης
Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα… Κάπως έτσι εξελίσσεται η πολιτική στην Ελλάδα, η οποία δείχνει να διαθέτει περισσότερες (μετ)αμφιέσεις από όσες είχαν προβλεφθεί. Έτσι, με....
δεδομένα τα αποτελέσματα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, στις οποίες ο Ελληνικός λαός αποφάσισε να στείλει ένα σαφές μήνυμα αλλαγής πλεύσης των πολιτικών και ταυτόχρονα μη δημιουργίας κυβέρνησης μέχρις ότου οι άμεσα ενδιαφερόμενοι ξεκαθαρίσουν τις θέσεις, τους στόχους και τους σκοπούς τους απέναντι στους πολίτες. Και δικαιολογημένα οι πολίτες συνέθεσαν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα το οποίο θεωρείται μοναδικό και σοφότατο, αλλά και καθυστερημένο, αφού δεν έπρεπε να επιτραπεί (προ πολλού καιρού) σε αυτούς τους πολιτικούς να διασύρουν την χώρα και να την πτωχεύσουν…

Και πώς αντιδρά η πολιτική σκηνή μπροστά στο μήνυμα του λαού, ο οποίος μετρά τις κινήσεις και τις αντιδράσεις όλων, ετοιμάζοντας την επόμενη εκλογική παρέμβασή του; Ακούστηκε καμία συγνώμη; Μίλησε κανείς για άμεση τιμωρία εκείνων που έφεραν το ΔΝΤ στην χώρα; Μήπως ακούστηκε τίποτε για άμεσες δημεύσεις περιουσιών (κινητών και ακινήτων) πρωθυπουργών, υπουργών, γ.γ. υπουργείων, περιφερειαρχών, βουλευτών και όσων άλλων «είχαν βουτήξει το δάχτυλο στο μέλι»; Μάθαμε μήπως τίποτε για απαγόρευση εξόδου από την χώρα σύσσωμου του πολιτικού προσωπικού (παρόντος και παρελθόντος); Δυστυχώς, η ατιμωρησία βασιλεύει στο προτεκτοράτο της «Δανιμαρκίας», όπου ο κάθε «Χριστοφοράκος» αποδεικνύεται ισχυρότερος της Δικαιοσύνης και του Συντάγματος.

Τα κόμματα (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτά) βλέποντας το αποτέλεσμα, νιώθοντας να ανοίγει η γη κάτω από τα πόδια τους και διαβλέποντας ένα τραγικό τέλος για τα ίδια, αφού δέχθηκαν ένα μείζονος σημασίας πολιτικό πλήγμα, αποφάσισαν να… συσπειρωθούν, να ενωθούν και να αντιμετωπίσουν από κοινού τον… εχθρό, τον… Έλληνα πολίτη!!! Οι σαλπιγκτές ήδη διατάσσουν αναδιάρθρωση, αναδιάταξη και σφιχτή αμυντική διάταξη, ευελπιστώντας πως η συσπείρωσή τους θα μπορέσει να αντέξει την λογική οργή των πολιτών. Άλλοι πάλι, ακολουθούν «στρατηγικές» χωρίς να ανακοινώνουν τίποτε προς τον λαό και προσπαθούν να συσπειρώσουν στο απέναντι στρατόπεδο τις «αριστερές» δυνάμεις, όπως αυτές κατεγράφησαν στο τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα. Με απλά λόγια, τα κόμματα εξουσίας δείχνουν σαφείς τάσεις δημιουργίας μίας μεταξύ τους ένωσης και στον αντίποδα βλέπουμε να κινούνται προς την κατεύθυνση δημιουργίας ενός άλλου (αντιμαχόμενου) πόλου που θα αντιστρατεύεται τον γνωστό χώρο που λυμαίνονταν μέχρι τώρα την εξουσία.

Και, νομίζω δίκαια, αναρωτιέται ο παρατηρητής: Από τον δικομματισμό περνάμε τελικά στον διπολισμό; Και ποιο το όφελος για τον απλό πολίτη από μία αλλαγή της εμφάνισης του πολιτικού σκηνικού; Ποιο το όφελος για την χώρα, όταν δεν μπορούν οι πολιτικοί να κατανοήσουν πως είτε άμεσα είτε έμμεσα