Η ουσία της παρακμής

Μετάφραση από Ρώσικα και επιμέλεια : Σπαρτιάτης Ν।Ι.

Η ουσία οποιασδήποτε κρατικής η εθνικής παρακμής είναι η σταδιακή αποδυνάμωση των δεσμών μεταξύ ατόμων που συγκροτούν την κοινωνία και στην μεγάλη τάση για ατομικισμό.

Τα μέλη μιας υγιούς κοινωνίας δένονται μεταξύ τους για να φτιάξουν ένα κράτος, όχι με επιβολή δύναμης και όχι με αστυνόμευση, αλλά με αόρατα και πολύ πιο δυνατά από τα....
πιο πάνω νήματα αγάπης και συμπάθειας. Η κυβέρνηση έχει ειλικρινούς δεσμούς αγάπης και αφοσίωσης προς τον λαό, και δεν βασίζεται σε συμφέροντα, προπαγάνδα ή δικτατόρευση. Αυτή η αγάπη εκδηλώνεται αυθόρμητα από όλο τον λαό όταν η κυβέρνηση διατρέχει κινδύνους. Τότε οι άνθρωποι μπορούν με ευκολία να δώσουν ακόμη και τη ζωή τους για αυτήν.

Για τους ανθρώπους οι νόμοι της φύσεως λειτουργούν ακριβώς όπως και στην περίπτωση μιας κοινωνίας από μέλισσες ή μυρμήγκια. Η κυβέρνηση, ως πυρήνας και κέντρο, στο οποίο συγκεντρώνονται όλες οι συμπάθειες των μελών της κοινωνίας, είναι η μητέρα ή η βασίλισσα. Οι μέλισσες και τα μυρμήγκια δεν ασκούν το «δημοκρατικό τους δικαίωμα» συζητώντας τις αρχές της κοινωνίας τους και τις υποχρεώσεις του καθενός, αλλά απλώς δίνουν την ζωή τους για την επιβίωση του συνόλου. Όταν μια τέτοια κυβέρνηση/βασίλισσα, αγαπητή από όλους, πεθάνει, τότε οι αόρατοι δεσμοί εξαφανίζονται και η κοινωνία διαλύεται.

Σε ένα υγιές κράτος, οι άνθρωποι έχουν μεταξύ τους έναν δεσμό ο οποίος προέρχεται από τον έμφυτο στον άνθρωπο πατριωτισμό. Και σε περίπτωση που το κράτος αποτελείται από ένα έθνος, προέρχεται από έμφυτο εθνικισμό, δηλ. χωρίς όρια και υπολογισμούς αγάπη προς την Πατρίδα και τα Ιδανικά του έθνους. Ως ένα αίσθημα, ο εθνικισμός είναι σιωπηλός και υπομονετικός, αλλά σε στιγμές που νιώθει κίνδυνο, θυσιάζει τα πάντα στο όνομα της Πατρίδας. Οι πολίτες και οι συμπολίτες, δηλ. τα μέλη μιας κοινωνίας, που θέλει να είναι ακμάζουσα και υγιής, θα πρέπει να έχουν οικοδομήσει έναν δεσμό αγάπης και συμπάθειας μεταξύ τους. Γι’ αυτό η πρώτη ένδειξη παρακμιακής κοινωνίας είναι η εγκληματικότητα.

Στο παρακμιακό κράτος όλοι οι δεσμοί σταδιακά αποδυναμώνονται. Πρωτίστως εξαφανίζεται η αγάπη και ο σεβασμός προς την κυβέρνηση, ύστερα προς την Πατρίδα, ύστερα προς τους συμπολίτες, και στο τέλος εξαφανίζονται και οι δεσμοί που έχουν τα μέλη μιας οικογένειας.

Η παρακμή παρασέρνει την κυβέρνηση, η οποία σταδιακά χάνει την ενέργεια και το ηθικό της. Χωρίς αυτά πλέον δεν μπορεί να εκτελεί τα καθήκοντά της.

Στην αρχή της παρακμής, η κυβέρνηση είναι ακόμα δυνατή, αλλά νιώθοντας το κακό προσπαθεί να κρατηθεί με όλα τα μέσα: ανθούν η παραπληροφόρηση, η συκοφαντία, οι διώξεις ή η καταφρόνηση των εθνοκεντρικών θεσμών, το ψέμα και η δημαγωγία. Αλλά, χρόνο με το χρόνο, ο κρατικός μηχανισμός καταρρέει. Σε αυτές τις εποχές, επινοούνται πολλοί νόμοι. Αλλά ούτε οι νέοι, ούτε οι παλαιοί νόμοι δεν εφαρμόζονται: τα όργανα του κράτους απλώς «πουλάνε» τους νόμους για να εξυπηρετούν διάφορα συμφέροντ