Η λύση στο αδιέξοδο είναι ένα εναλλακτικό πολιτικό όραμα για μια καλύτερη δημοκρατία!

Τα πολύπλοκα συστήματα τείνουν να παράγουν πολύπλοκες αντιδράσεις - όχι λύσεις - στα προβλήματα.
Από τα "Systemantics"
(Systemantics: μια ψευδοεπιστημονική αλλά καθόλου αδιάφορη θεωρία των Συστημάτων)

Το πολιτικό σύστημα μας είναι αναμφίβολα τόσο περίπλοκο που δεν διακρίνεται πουθενά ούτε η αρχή του, ούτε το τέλος του, θυμίζοντας κάπως την περίπτωση του γόρδιου δεσμού. Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση δεν πρέπει να αναζητάμε ποιός απο μηχανής θεός θα λύσει τον δεσμό αυτόν, αλλά με ποιόν τρόπο θα λυθεί ωστε να....
βγούμε άμεσα απο αυτή την στημένη και με μαθηματική ακρίβεια, αδιέξοδη κρίση.

Πρωτίστως λοιπόν πρέπει να κατανοήσουμε και να αντιληφθούμε ότι το παρόν πολιτικό μας σύστημα δημιουργήθηκε απο την ίδια την κοινωνία μας για να την εξυπηρετεί σε πολιτειακό και οργανωτικό επίπεδο, επομένως μέρος του πολύπλοκου αυτού συστήματος είναι σε πρώτο επίπεδο ο καθένας απο εμάς ως μέλη αυτής της κοινωνίας και μετέπειτα η εξουσία η οποία πηγάζει από την κοινωνία για να υπηρετεί τα συμφέροντα της.

Για να αντιμετωπίσουμε αυτό το σύστημα αποτελεσματικά, δημιουργώντας παράλληλα μια εφικτή και κοινά αποδεκτή λύση απο το σύνολο της κοινωνίας, πρέπει να ξεπεράσουμε τα υπερυψωμένα τείχη της κοινωνικής κατάθλιψης που βιώνουμε και που μας αποτρέπουν απο την κοινωνική μας εξέλιξη και εξιδανίκευση, μέσω της αλλαγής.

Οφείλουμε ατομικά να αφιερώσουμε ενέργεια και χρόνο ως μέλη αυτής της αρχέγονης ελληνικής κοινωνίας, προς έναν κοινό σκοπό. Την βελτίωση του υπάρχοντος συστήματος μας μέσω μιας αλλαγής καθαρά αποκομματικοποιημένης και πραγματικά πολιτικοποιημένης ανατρέποντας την σημερινή κατάσταση στα πλαίσια της παρούσας δημοκρατίας επιζητώντας την καλύτερη.

Η καλύτερη δημοκρατία είναι εκείνη, όπου στους κακούς δεν επιτρέπεται να παίρνουν την εξουσία και στους καλούς δεν επιτρέπεται ν’ αρνούνται τη διακυβέρνηση του τόπου τους.

Πιττακός ο Μυτιληναίος, 650-570 π.Χ., εκ των 7 σοφών της Αρχ .Ελλάδας

Η πραγματικά καλύτερη Δημοκρατία είναι μόνο η Άμεση, ενώ η έμμεση αντιπροσωπευτική εκδοχή της, που σήμερα έχει τη μορφή του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και στο οποίο στηρίζεται το σύστημα μας δεν λειτουργεί ουσιαστικά δημοκρατικά, αλλά αναδεικνύει ολιγαρχίες της πολιτικής που διαπλέκονται συστηματικά και καθ’ έξη με τις ολιγαρχίες του πλούτου και κάθε μορφής φανερούς ή αφανείς εξουσιαστές. Χαρακτηριστικό είναι το απόφθεγμα του Αριστοτέλη ότι : «Δημοκρατικόν εστί κληρωτόν είναι τας Αρχάς, το διαιρετόν ολιγαρχικόν», δηλαδή θεωρούσε δημοκρατικό θεσμό τη κλήρωση πολιτών στα αξιώματα, ενώ τις εκλογές προσώπων, που σήμερα παίρνει τη μορφή εκλογής αντιπροσώπων μας στη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία ως δείγμα ολιγαρχικού Πολιτεύματος.

Άλλωστε και η καθημερινή μας εμπειρία αποδεικνύει ότι δεν επικρατεί η ισονομία , η ισηγορία και η ισοπολιτεία, αλλά η διαφθορά στο δημόσιο βίο και οι διαπλεκόμενες σχέσεις των κομμάτων εξουσίας, που επιβάλλουν με τις αρχές του δήθεν