Η γενιά του Πολυτεχνείου

Σε αυτή τη γενιά ανήκουν όσοι γεννήθηκαν στο τέλος της δεκαετίας του ’40 και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’50. Του Δημήτρη Θεοδωρίδη
Σαν νέοι άνθρωποι έζησαν σε μια χώρα κατεστραμένη απο τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και διηρημένη (στους δικούς μας και τους άλλους) απο τον εμφύλιο. Όταν πια έζησαν και μια χούντα – επιπλέον περιορισμός της ελευθερίας τους, περιορισμοί και ξύλο για.....
συμμόρφωση- επαναστάτησαν. Η επανάσταση αυτή δεν ήταν βουβή, δεν ήταν αναίμακτη. Θέλαν να έχουν την ελευθερία που τους έλλειπε, δουλειά κι ευημερία. Τα πέτυχαν όλα αυτά με το παραπάνω. Ερχόμαστε λίγα χρόνια
μετά την “Μεταπολίτευση”.

Όποτε κάποιος ήθελε να αναδηχθεί σε κάποιο αξίωμα το βασικό προσόν των “ιδεαλιστών” ήταν ότι υπήρξε αγωνιστής-τρια. Έτσι “γεμίσαμε” την δημόσια διοίκηση “αγωνιστές”, “ιδεαλιστές”, “πρωτοπόρους”. Τι έγινε λοιπόν; Ξεκίνησαν με οράματα, με δυναμισμό για μια κοινωνία δίκαιη. Στα πλαίσια της δικαιοσύνης ήταν κι αυτό:

Οι αποκλισμένοι απο τα δημόσ
Keywords
Τυχαία Θέματα