Η Επανάσταση Προϋποθέτει Άδειο Στομάχι

Κάποιες φορές δεν φτάνουν μόνο τα λόγια. Χρειάζονται και έργα. Έργα με βαθιά αξία και μεγάλη αυταπάρνηση. «Ψήλο στ’ άχυρα ζητάς», θα πούνε κάποιοι με βεβαιότητα. Κι όμως, όσο ακόμα βαρούν οι καμπάνες την ανάσταση, όσο ακόμα μπορούμε να αφηγηθούμε στα παιδιά την ιστορία μας, όσο ακόμα οι «ελεύθεροι πολιορκημένοι» του Παλαμά διαβάζονται στα σχολειά μας κι η φωνή του Στέλιου ακούγεται από κάποιο υπόγειο της κοκκινιάς, τα έργα μας θα γίνονται τραγούδια και συνθήματα. Και είμαστε έλληνες, ναι είμαστε Έλληνες, και θα......
παλεύουμε για την Ελλάδα μέχρι η γαλανόλευκη να υψωθεί σε κάθε σπίτι, μέχρι να γίνει έρωτας η δίψα για τους ποιητές μας.
Πως αλλιώς θα ζήσουμε, αδέρφια; Δίχως το μεγαλείο του πολιτισμού μας, τι νόημα έχει η καθημερινότητα μας; Γι’ αυτό ας σκύψουμε στους βίους των αγίων μας κι ας μιμηθούμε την πίστη τους! Ας βαδίσουμε όσο μπορούμε στα χνάρια του Χριστού μας! Ας κάνουμε την καθημερινότητας μας μία ατέλειωτη επανάσταση απέναντι στο ξένο πολιτισμό του «μπάρμπεκιου» και του «τσα τσα». Κι ας πεινάσουμε, αδέρφια, ας πεινάσουμε με την θέληση μας…. Η χαρά του άδειου στομαχιού είναι πραγματική χαρά, δεν καταλήγει σε ασχήμιες ούτε κλέβεται από κανέναν. Κι όσο κι αν θέλουν κάποιοι να ξεπέσουμε σε καταναλωτικά όντα, εμείς την ύλη στην πατρίδα μας την έχουμε ιερή! Έτσι μας δίδαξαν οι ήρωες μας, κι αυτό τον υλισμό ξέρουμε: τον ιερό υλισμό. Το τίμιο κέρδος που δίνει νόημα στον κόπο μας, όχι τα γλέντια της ασυδοσίας που σκοπό έχουν να ξορκίσουν τα φαντάσματα της κατοχής. Που, λοιπόν, θα επαναστατήσουμε; Στον τρόπο που ζούμε! Στην αφθονία των αγαθών και στην ασυδοσία των σκοτεινών ημερών. Εκεί θα υψώσουμε το ανάστημα μας, απέναντι σε όλες αυτές τις ασύδοτες υπερβολές του υλισμού, στις υπεραγορές του κρέατος που μας καταντούν κι εμάς κρέατα και στις super προσφορές των ημερών που μας προσφέρουν κι εμάς σε τιμή ευκαιρίας στα παγκόσμιο εμπόριο των ψυχών. Εκεί θα κάνουμε την επανάσταση μας, στην ηλιθιότητα του shopping therapy και στις πλαστικές καρτούλες που εμπορεύονται την πείνα μας. Έτσι θα έρθουν τα πάνω κάτω, όταν η σούβλα πάψει να είναι το σύμβολο της καλοζωίας κι η γενιά του 40’ παραδεχτεί ότι δεν νίκησε την πείνα αλλά νικήθηκε και υποδουλώθηκε στην γαστέρα της και στα παχιά κονδύλια της Ε.Ε. Τότε θα είμαστε νικητές, όταν πούμε «όχι» με οποιοδήποτε κόστος, διότι τα περισσεύματα στο τραπέζι μας είναι τα υστερήματα του τρίτου κόσμου, όπως τα ελλείμματα στην οικονομία μας είναι τα πλεονάσματα των ευρωπαίων του βορρά. Τότε και μόνο τότε δεν θα χρωστάμε σε κανέναν, όταν η ελευθερία κι η γαλήνη του νου μας αποκτήσουν ασυγκρίτως μεγαλύτερη αξία από το mp3 και το κινητό.
Τότε θα δουν οι Έλληνες τις υπερεθνικές να γίνονται περίπτερα και τις απειλές των «αγορών» κλαψουρίσματα σχολιαρόπαιδων.
Πως αλλιώς θα φανούμε άξιοι των προγόνων μας; Η νίκη περνάει απ’ την γαστέρα! Απ’ το κεράκι που θα αντικαταστήσει τις λάμπες φθορίου! Απ’ το Ευαγγέλιο του Χριστού που θα υπερκεράσει το «Αvatar» και τον «James Bond». Απ’ τον κουμπαρά που θα στείλε