Η εκλογές ως το ύψιστο κοινωνικό γεγονός της Ελλάδας

Είναι σαφές ότι όλα τα κοινωνικά γεγονότα τον εικοστό αιώνα, απορροφήθηκαν από ένα κοινωνικό γεγονός: τις εκλογές. Πλέον και ο πολιτισμός που μας κληροδοτήθηκε απορροφήθηκε κι αυτός από τις εκλογές, οι οποίες είναι το κορυφαίο κοινωνικό γεγονός του πολιτισμού μας. Δεν υπήρξε ποτέ μουσική συναυλία που να είχε την καθολική ανταπόκριση των ελλήνων, δεν υπήρξε ποτέ ποδοσφαιρικός αγώνας στον οποίο να .....
ανέμιζαν χιλιάδες οπαδικές σημαίες μαζί με τις ελληνικές, δεν υπήρξε ποτέ κάποια είδηση από τα Μ.Μ.Ε που να σήκωσε τόσους πολλούς ανθρώπους από τους καναπέδες τους (ούτε όταν καιγόταν η Πελοπόννησος και η Πάρνηθα). Επίσης, δεν υπάρχει αντίστοιχο τηλεοπτικό πρόγραμμα που να κρατάει το ενδιαφέρον των τηλεθεατών 15 και πλέον ώρες, δεν θα βρει κανείς πουθενά αλλού τόση απύθμενη και αμέτρητη προφητολογία, κινδυνολογία και ανεξάντλητη μαντική διγλωσσία, δεν θα βρει κανείς εικοσιτετράωρο μέσα στο έτος που να ανταλλάζουν οι άνθρωποι τόσα πολλά μηνύματα με τέτοια συχνότητα και αγωνία, σε τόσο μεγάλη σωματική ακινησία και με τέτοιο στρίμωγμα στο καναπέ ώστε να φθάσουν οι ντελιβεράδες να ακυρώνουν παραγγελίες. Ούτε στην παρέλαση για την απελευθέρωση του γένους απ’ τους τούρκους, ούτε στην ανάσταση του Κυρίου μας και στην απελευθέρωση του ανθρωπίνου γένους από το κράτος του θανάτου, ούτε καν στην γέννηση του Σωτήρα που κατ’ εξοχήν είναι μέρες χαράς έστω και με τον δυτικό πολιτισμό, δεν θα δει κανείς τόσο γιορτινό κλίμα σε βαθμό που οι έλληνες να παρκάρουν σαν εγγλέζοι, όμορφα κι ευγενικά δίχως καυγάδες.
Σε καμία άλλη μέρα του χρόνου δεν υπάρχει τόσο μεγάλη ζήτηση ενημερωτικών και διαφημιστικών φυλλαδίων ούτε θα δει ποτέ κανείς για κάποιο άλλο αποτέλεσμα να χύνονται τόνοι από μελάνι προς δόξα του νικητή (ούτε όταν ο Παπανικολάου ξεπέρασε την ασθένεια του καρκίνου της μήτρας και την νίκησε με προληπτική θεραπεία, ούτε όταν πήρε το νόμπελ ο Ελύτης, ούτε όταν ο Κεντέρης κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους ολυμπιακούς αγώνες της Αυστραλίας). Δεν υπάρχει ανάλογη Κυριακή του χρόνου που με την δύση του ήλιου να γίνεται τέτοια συσπείρωση των οπαδών δίχως την ελάχιστη διχόνοια και την παραμικρή διχογνωμία, και το ξημέρωμα, όταν με το καλό έρθει το νικηφόρο αποτέλεσμα, τέτοια ομοψυχία και απόλυτη ταύτιση για την αξία του νικητή σε σημείο που να φαίνονται οι έλληνες πράος και φιλήσυχος λαός, (ακόμα και το 2004 που η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου κατέκτησε το euro, οι οπαδοί της διαφώνησαν και διαπληκτίστηκαν για την αξία της ομάδας). Επίσης, δεν υπάρχει άλλη Κυριακή του χρόνου, ούτε απλά ένα τρίωρο από κάποιο σημαντικό γεγονός που να σηκώνονται από τα κρεβάτια κατάκοιτοι γέροι, να επιστρατεύονται μηχανισμοί από το κράτος για την διευκόλυνση των αναπήρων και υπερήλικες γιαγιάδες να ανασταίνονται από τα νεκροκρέβατα και να υποβάλλονται σε πρωτόγονες διαδικασίες για να βγουν απ’ το σπίτι και να προσέλθουν στα εκλογικά κέντρα. Το σημερινό οπαδικό μέγεθος που έχουν πάρει οι εκλογές στην ζωή μας δεν γίνεται να συγκριθεί με κανένα άλλο εορταστικό γεγονός στην πατρίδα, παρά