Η Δημοκρατία “πρέπει” να πεθάνει... στην χώρα που γεννήθηκε !

του Νικολάου Κασίμη

Αναμφισβήτητα σήμερα, η κοινωνία μας, για πρώτη φορά μετά το τέλος του 2ου
Παγκοσμίου Πολέμου, βρίσκεται αντιμέτωπη με απάνθρωπες & τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης.
Οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην φτώχευση
και στην εξαθλίωση, ενώ την ίδια στιγμή οι ....
εικόνες που πρωταγωνιστούν στα MME, προσβάλλουν την ανθρώπινη υπερηφάνεια με σκηνές επαιτών, ανέργων και ταλαιπωρημένων οικογενειών στις ουρές των χαρατσιών και της ελεημοσύνης.
Η λύπη μου για όλα αυτά τα φαινόμενα της κοινωνικής εξαθλίωσης, μετατρέπεται σε οργή και
ηθικά με υποχρεώνει σε μία υπέρβαση των επαγγελματικών μου καθηκόντων, χρησιμοποιώντας το προνόμιο της δημοσιογραφίας που μου παρέχεται μέσω του παρόντος περιοδικού, ελπίζοντας να ευαισθητοποιήσω όλους τους αναγνώστες, όχι πλέον με τα κοινά ραδιοτηλεπικοινωνιακά θέματα που μέχρι σήμερα έγραφα και μας απασχολούσαν, αλλά για την τύχη των παιδιών μας και γενικά για το κρίσιμο και ευάλωτο μέλλον και την
επιβίωση της πατρίδας μας.
Πιστεύω ακράδαντα ότι οι επόμενοι μήνες έχουν συνωμοτικά και “στρατηγικά” προκαθοριστεί από την παγκόσμια πλουτοκρατία, ώστε να εξαλλοιώσουν το τελευταίο εμπόδιο στο έργο τους και να βεβηλώσουν μια για
πάντα το μοναδικό κοινωνικό δικαίωμα του ανθρώπου που γέννησε και δίδαξε στους “βάρβαρους” λαούς του κόσμου, την έννοια και την εφαρμογή των κοινωνικών αξιών και δικαιωμάτων της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Η εφαρμογή της Δημοκρατίας ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, πλέον αποτελεί το τελευταίο εμπόδιο στα σχέδια της ολιγαρχίας και συνεπώς, μία παραδειγματική χειραγώγηση της λαϊκής εξουσίας, θα τους επέτρεπε να εξουσιάσουν τους δημοκρατικούς πολιτισμούς οδηγώντας τους σε μία μοντέρνα δουλεία παγκόσμιας κλίμακας.
Ο θάνατος της Δημοκρατίας επομένως πλέον “επιβάλλεται” και “πρέπει” να συμβεί στην γενέτειρα χώρα, ξεκινώντας πρωτίστως από την εξαθλίωση του λαού που την εμπνεύστηκε ως απαραίτητο θεσμό κοινωνικής και πολιτικής δικαιοσύνης, ώστε ο επικήδειος προπαγανδιστικός “θρήνος” της να χρησιμοποιηθεί στους δοκιμαζόμενους λαούς ως μία απόδειξη μη αποδεκτής και ανεφάρμοστης πλέον παλιομοδίτικης ιδεολογίας.
Απευθύνω θερμή έκκληση προς όλους τους αναγνώστες, ότι στις δύσκολες αυτές στιγμές που διανύουμε, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως η μόνη μας ελπίδα ώστε να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους για ένα καλύτερο αύριο, είναι η συσπείρωση του λαού μας προς έναν κοινό σκοπό. Ήρθε η ώρα -μάλλον και η τελευταία μας ελπίδα- να αναρωτηθούμε πώς και ποιοι δοσίλογοι εντολοδόχοι ή ακόμα και ανεγκέφαλοι πολιτικοί “ηγέτες” μας οδήγησαν σε αυτή την οδυνηρή θέση και ανάλογα να αντιδράσουμε, τιμωρώντας ΤΟΥΣ με την ψήφο μας.
Δυστυχώς, είναι γνωστό ότι η ιστορία γράφεται πάντα από τους νικητές και όχι τους ηττημένους... Ένας ηττημένος λαός μπορεί να είναι ένας οποιοσδήποτε λαός με φτωχή ή χωρίς καθόλου ιστορία, πολιτισμό ή κοινωνική αρετή. Η ΕΛΛΑΔΑ, ο λαός μας, η χώρα μας, δεν είναι ο οποιοσδήποτε λαός στην παγκόσμια ιστορία... Εί