Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΙΡΑΝ

Για αιώνες το δίλημμα που αντιμετώπιζε το Ιράν (Περσία) ήταν να διασφαλίζει
την εθνική του επιβίωση, αυτονομία, και κυριαρχία, αντιμετωπίζοντας στην ιστορία ισχυρότερες περιφερειακές δυνάμεις, όπως ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία, και η Ρωσική Τσαρική Αυτοκρατορία.
Αν και ήταν πάντοτε ασθενέστερο από εκείνες τις μεγάλες Αυτοκρατορίες,
η Περσία επιβίωσε για.....
τρείς κυρίως λόγους.
Α.- τη Γεωγραφική της θέση. Β.- τα ενεργειακά κοιτάσματα. Γ.- τη διπλωματία.
Το μέγεθος του Ιράν, και το ορεινό έδαφος, έκαναν τις εχθρικές στρατιωτικές επεμβάσεις, κατά τον ρούν της ιστορίας, μέσα σε αυτή τη χώρα δύσκολες και επικίνδυνες. Το Ιράν ήταν επίσης ικανό να αναπτύξει αρκετή δύναμη ώστε να
αποθαρρύνει επιθέσεις. Η Τεχεράνη εμπλέκεται σε έξυπνες διπλωματικές προσπάθειες, παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια με άλλες δυνάμεις.
(Βλέπε σήμερα επικίνδυνο διπλωματικό παιχνίδι με ΗΠΑ & Ισραήλ για τα πυρηνικά). Η επέμβαση στο παρελθόν Ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων
μέσα στη περιοχή του Ιράν, (βλέπε διένεξη Αγγλίας με Μοσαντέκ για τα πετρέλαια), ακολούθησε πολέμους και εθνικοποιήσεις πετρελαίων από το Ιράν.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το μετασχηματισμό της παγκόσμιας οικονομίας, σε ένα σύστημα βασιζόμενο στο πετρέλαιο και στο δολάριο, (Πετροδολάρια).
Τότε όπως και τώρα, η περιοχή ήταν μια μεγάλη πηγή παγκόσμιων ενεργειακών κοιτασμάτων πετρελαίων και Φυσικού αερίου.
Στο παρελθόν οι Βρετανοί είχαν συμφέροντα στη περιοχή αυτή,(B.P.), και η αναγκαιότητα για πετρέλαιο στη Βιομηχανία, αλλά και για στρατιωτικούς σκοπούς, έκαναν επείγοντα αυτά τα ενδιαφέροντα και συμφέροντα.
Μετά το Β! Π.Π. οι Δυτικοί, και Ρώσοι-Σοβιετικοί, έγιναν οι εξωτερικές εκείνες δυνάμεις με την ικανότητα, την επιθυμία, και τη δύναμη να ασκούν επιρροή στη περιοχή αυτή, αλλά η βασική στρατηγική πραγματικότητα της Τεχεράνης υπερίσχυσε. Το Ιράν αντιμετώπισε και τα δύο, δηλαδή περιφερειακές, και παγκόσμιες απειλές. Λόγω του πετρελαίου οι παγκόσμιες δυνάμεις δεν μπορούσαν να χάσουν τα ενεργειακά συμφέροντα, και οι περιφερειακές δυνάμεις
φιλονικούσαν για τις πηγές της ενέργειας. ( Όπως σήμερα εδώ σε εμάς, θέλει η Τουρκία να κάνει δική της την Ελληνική Α.Ο.Ζ.).
Είτε κυβερνούσε ο Σάχης, ή ο Αγιατολάχ, η στρατηγική του Ιράν παρέμενε ίδια,
με όπλα τη Γεωγραφία, τις αμυντικές δυνάμεις, και ένα ισχυρό συγκρότημα
διπλωματικών επιτελείων. Αλλά κάτω από αυτή τη πραγματικότητα, παραμόνευε
μια άλλη εικόνα του ρόλου του Ιράν.
ΤΟ ΙΡΑΝ ΣΑΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΥΝΑΜΗ:
Το Ιράν είχε όραμα να παραμείνει περιφερειακή δύναμη.
Ο Σάχης ανταγωνιζότανε τη Σαουδική Αραβία για το Ομάν, και ονειρευότανε πυρηνικά όπλα. Τελικά το Ομάν έγινε ανεξάρτητο κράτος, κάτω από την ομπρέλα των Σιωνιστικών Δυτικών δυνάμεων.
Ο σημερινός πρόεδρος του Ιράν, ανταγωνίζεται τη Σαουδική Αραβία για το Bahrain, και επίσης προσπαθεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.
Όταν μελετούμε την εξωτερική πολιτική, βλέπουμε ουσιώδη συνέχεια της στρατηγικής του Ιράν από το Β! Π. Π.
Το Ιράν ον