Γιατρέ, πονάνε τα νεφρά μου

Τα νεφρά του ασθενούς ήταν χάλια, κληρονομικό το πρόβλημα.

Στα μέσα περίπου του ’60 το ιαματικό ίδρυμα “King Constantin” έκλεισε αιφνιδιαστικά, και νοσηλεύτηκε φρουρούμενος για 7 χρόνια στο στρατιωτικό νοσοκομείο “67-74” . Αμέσως μετά μπήκε για θεραπεία από ένα γαλλόφιλο επιτελείο που.....
κατέφθασε αεροπορικώς νύχτα. Ο πρεσβύτερος Κ επιμελήθηκε τον καθαρισμό των σταγονιδίων, εντούτοις καμία συντηρητική αγωγή δεν απέδωσε, και το ΄81 παρέδωσε τη νοσηλεία για δραστική αλλαγή στον επιφανή σεξολόγο Α, λέκτορα της νεφροτραβηχτικής. Παρότι ο ιατρός είχε πολυεθνείς εμπειρίες, πόνταρε κυρίως στον αριστερό νεφρό, και συνέστησε την ελεύθερη διούρηση με δανεικά βοηθήματα. Έως το ΄96, μεσολάβησε μία σύντομη μετεκπαίδευσή του στο Harerfield του Λονδίνου και στο ειδικό θεραπευτήριο “AreiosPagos”, οπότε προσωρινά τη νοσηλεία επιμελήθηκε ο Μ, επίτιμος αποστασιολόγος, κατά τη διάρκεια της οποίας αποκλειστικά από λόγους γκαντεμιάς τα νεφρά έσφιξαν.

Εσπευσμένα κλήθηκε τότ