Γιατί οι παρελάσεις είναι ανθυγιεινές…

Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70, στα Χανιά της Κρήτης σε μια από τις παρελάσεις.
Για το κείμενο αυτό είχε ασκηθεί δίωξη στο χανιώτη Βαρδή Τσουρή, έναν από τους συντρόφους που το μοίραζαν στον κόσμο.
Περισσότερα για αυτήν την υπόθεση μπορεί κανείς να διαβάσει (αν υπάρχει και βρεθεί), στο ένα και μοναδικό τεύχος του περιοδικού με τον τίτλο “Νύχτα” που κυκλοφόρησε (μάλλον από τον Πειραιά) στις....
αρχές της δεκαετίας 80, αναγράφοντας στο εμπροσθόφυλλό του, τα εξής: “Νύχτα μου προλετάρισσα αν απεργήσεις χάθηκα”.
Προς τα τέλη της δεκαετίας του 80 σε ένα άλλο και μοναδικό τεύχος κυκλοφόρησε το (ας πούμε, ίδιο) περιοδικό με την ονομασία: “Τα άνθη του Κακού που ανθίζουν μόνο τη Νύχτα” σε ένα από τα σπάνια παντρέματα αντιεξουσιαστικών εκδοτικών προσπαθειών, με το περιοδικό “Άνθη του Κακού” που εξέδιδε (σε σειρά τευχών) ο Μιχάλης Πρωτοψάλτης. Μακριά και πέρα από ένα ύπουλο εθνικισμό καθώς κι από έναν πανούργο μεταμοντέρνο εθνομηδενισμό, σε κάθε περίπτωση, η ανάγνωση της ιστορίας μπορεί να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε νέες σφαίρες ελευθερίας και κοινοκτημοσύνης. ΓΚ
ΥΓ: Το κείμενο βρέθηκε μετά από αναζήτηση (εδω) στην ιστοσελίδα ΠΑΝΤΙΓέΡΑ

Ανεβασμένη στην εξέδρα, για να κρύψει με το ύψος την ασημαντότητά της, η επίσημη μούχλα (Νομάρχες. Δήμαρχοι, στρατηγοί, παπάδες) καταδέχεται να χαιρετήσει πότε-πότε βαριεστημένα αυτούς πού περνούν μπροστά της υποχρεωμένοι από τους μπράβους της (δασκάλους κι επιλοχίες) ν’ απονείμουν τιμές στρίβοντας το κεφάλι.

Ο κόσμος στριμωγμένος στην άκρη, πίσω από τα κορδόνια των χωροφυλάκων, περιορισμένος στο ρόλο του θεατή, χωρίς πρωτοβουλία, να βλέπει ένα θέαμα οργανωμένο από τους οργανωτές της καθημερινής καταπίεσης.

Να βλέπει τα παιδί του, τους έφηβους των 13 και τα παιδιά των 6 χρονών υποχρεωμένα να περπατούν στη γραμμή, σα μηχανές χωρίς σκέψη ή αισθήματα, στο φριχτό ρυθμό των ταμπούρλων, με το σώμα τους κλεμμένο από την εξουσία, ηθοποιοί σ’ ένα ρόλο σκηνοθετημένο από κακόγουστο σκηνοθέτη.

Να βλέπει να παρελαύνουν κορδωμένα αδιάντροπα τα σώματα ασφάλειας, αυτοί που τον έσφαξαν το ‘45 και το ‘73 και θα τα ξανακάνουν το ‘83 ή το ‘90 και που εν τω μεταξύ χτυπούν σε κάθε του ενέργεια: συγκέντρωση, πορεία, απεργία, αγροτικό συλλαλητήριο.

Ν’ ακούει το μεγάφωνο να ξερνάει ηλιθιότητες για μας τους Έλληνες, το πιο γενναίο λαό του κόσμου, ενώ ένα άλλο μεγάφωνο στη Τουρκία λέει για τους Τούρκους το πιο γενναίο λαό του κόσμου, κι άλλα μεγάφωνα στην Αγγλία, Βουλγαρία, Αίγυπτο. Ταϋλάνδη, λένε για τους γενναίους Άγγλους. Βούλγαρους, Αιγύπτιος. Ταϊλανδούς. έτσι που κάποτε όλοι εμείς οι γενναίοι να βγάλουμε τα μάτια μας με γενναιότητα.

Με σημαιοστολισμένο υποχρεωτικά τα σπίτι και το μαγαζί του με την ίδια σημαία πού κυματίζει πάνω από φυλακές και στρατόπεδα κι αστυνομικά τμήματα, έτσι που κάθε σπίτι να γίνεται λίγο φυλακή και στρατόπεδο κι αστυνομικό τμήμα.

Για περάστε λοιπόν. Τα κράτος προσφέρει στους υπηκόους του θέαμα γ