Γιατί δεν πέφτει ο ρημάδης ο Καπιταλισμός; (2α)

(Το κείμενο είναι για μελέτη, προβληματισμό, σκέψη, περισυλλογή και σχολιασμό και όχι για ανάγνωση.)

Όταν ξεκινήσαμε αυτή τη σειρά αναρτήσεων, το πρώτο σχόλιο που λάβαμε ήταν: "ποια είναι η δική σας άποψη;".

Αυτού του είδους η αγωνία προκύπτει είτε γιατί περιμένουμε να λάβουμε μασημένη τροφή είτε γιατί , στην πράξη, δεν υπάρχει απάντηση που να μην....
είναι ολιγαρχική... Τότε, σχολιάσαμε 3 κείμενα αυτού που λέγεται "αντισυστημικός" χώρος, χωρίς φυσικά να υπάρξει κάποια αντίκρουση.

(Το δεύτερο σχόλιο που λάβαμε ήταν: "γιατί είστε μαλάκες και ληστοσυμμορίτες". Εμείς πολύ χαιρόμαστε που μας διαβάζουν νεοναζί).

Μια γενική τοποθέτηση , σαν "απάντηση":

1. Υπάρχει λάθος στη χρήση του όρου "καπιταλισμός". Δεν περιγράφει την ουσία του καθεστώτος και του συστήματος, η οποία είναι ολιγαρχική. Όπως και να το πεις, είναι ολιγαρχία στον τρόπο λήψης των αποφάσεων και στο ποιον εξυπηρετεί. Λίγοι αποφασίζουν και λίγοι εξυπηρετούνται από τις αποφάσεις. Άρα, με ένα λάθος στην ορολογία, "καπιταλισμός" αντί "ολιγαρχία", κρύβεται η ουσία και τα αίτια , οπότε δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική απάντηση. Όλες οι απαντήσεις αντλούνται από ένα παρωχημένο ιδεολογικό οπλοστάσιο, που έρχεται από τον 19ο αιώνα. Και το οποίο, στην ουσία του είναι ολιγαρχικό. Μιλούν εν ονόματι του λαού, ακόμα και εκείνοι που φωνασκούν για "άμεση δημοκρατία" και όχι για αυτόν.

Ένα τυχαίο παράδειγμα ολιγαρχικής "αντισυστημικής" αντίληψης κρύβεται σε μια ειπωμένη, μόλις χτες, φράση: "Αν δεν αγκαλιαστεί η πρωτοβουλία μας σημαίνει ότι κάτι δεν έγινε σωστά ή ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο. Απλά".

Για μας δεν υπάρχει το διαζευκτικό "ή". Δεν ισχύει το "κάποιοι λίγοι παίρνουν μια πρωτοβουλία, αλλά αν δεν πετύχει φταίει ο λαός που δεν είναι έτοιμος, ώριμος ή εκπαιδευμένος". Εμείς λέμε, απλά, πως αν η πρωτοβουλία μας απέτυχε, φταίμε εμείς. Η επίρριψη ευθυνών στο λαό, είναι μέρος μιας ολιγαρχικής αντίληψης, που ξεχωρίζει τους έχοντες μια "καλή" ιδέα ή μια πρωτοβουλία από τη μεγάλη συλλογικότητα μέσα στην οποία βρίσκονται και έχει το όνομα "λαός". Κάποιοι βγαίνουν έξω από το όλον, για να ξεχωρίσουν και όχι να συμβάλλουν στην αλλαγή. Οι ολίγοι είναι εύκολο να γίνουν ολιγαρκείς και εν τέλει ολιγαρχικοί. Ιδιαίτερα, όταν προέρχονται από όλα τα ολιγαρχικά παρακλάδια της αριστεράς, που συστηματικά κατηγορούν το λαό, που ψηφίζει δεξιά και όχι τον εαυτό τους, που δεν μπορεί να πείσει.

2. Παρουσιάζοντας τρεις απόψεις διαφορετικών πολιτικών χώρων (αυτονομία, μαρξισμός, "αμεσοδημοκρατία") βλέπουμε τρία κλασσικά λάθη, τα οποία προέρχονται από τη λάθος ερμηνεία του χαρακτήρα και της ολιγαρχικής ουσίας, που έχει το σημερινό παγκόσμιο καθεστώς.

α. Η πρώτη άποψη θέλει τον "καπιταλισμό", την ολιγαρχία, να βρίσκεται σε κρίση και να πέφτει, από μόνη της, λόγω ανικανότητας.

β. Η δεύτερη άποψη μας λέει , περίπου το ίδιο, για να μας πείσει πώς ο "καπιταλισμός", η ολιγαρχία δηλ., βρίσκεται σε κρίση και