Για την απελευθέρωση των ιατρικών υπηρεσιών

Στις 21/12 αναρτήθηκε στο διαδίκτυο εγκύκλιος του υπουργείου υγείας με θέμα την «Εφαρμογή του Ν.3919/2011(ΦΕΚ Α’32)». Μετά την προσωρινή ανάκληση της εφαρμογής του νόμου τον Νοέμβριο, ο κ. Λοβέρδος επανέρχεται και επιχειρεί να ισορροπήσει, για μία ακόμη φορά, ανάμεσα στις πιέσεις της τρόικα, ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων και των εκπροσώπων των ιατρικών κλάδων...

Σύμφωνα με μια καλοπροαίρετη ματιά, το.....
πνεύμα του νόμου σκοπεύει να καταργήσει πολλούς ισχύοντες νομικούς περιορισμούς ώστε να δοθεί νέα ώθηση στο ιατρικό επάγγελμα προς όφελος και ενίσχυση ενός υγιώς νοούμενου επαγγελματισμού και ανταγωνισμού, προς όφελος της ανάκαμψης της οικονομίας και της απασχόλησης, και πρωτίστως προς όφελος αλλά και διασφάλιση της δημόσιας υγείας.

Από αυτήν την άποψη, άρθρα όπως η κατάργηση της απαγόρευσης «για ένα πρόσωπο της ασκήσεως επαγγέλματος έξω από ορισμένο γεωγραφικό διαμέρισμα, εντός του οποίου και μόνο είναι αυτή επιτρεπτή», όπως η κατάργηση της απαγόρευσης «για ένα πρόσωπο της δημιουργίας περισσότερων εγκαταστάσεων ή επαγγελματικής δραστηριοποιήσεως σε περισσότερες εγκαταστάσεις, σε ένα ή περισσότερα γεωγραφικά διαμερίσματα» ή η κατάργηση άρθρων όπως «Η επιβολή της ασκήσεως επαγγέλματος ή η απαγόρευση της ασκήσεώς του υπό ορισμένη ή ορισμένες εταιρικές μορφές ή ο αποκλεισμός της ασκήσεώς του υπό εταιρική μορφή, επιτρεπομένης μόνο της ατομικής ασκήσεως αυτού» είναι στη σωστή κατεύθυνση εφόσον έτσι θα δοθούν περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες στους γιατρούς, ατομικά ή ομαδικά, να αναπτύξουν την επιστημονική αλλά και επιχειρηματική τους δραστηριότητα, και περισσότερες ευκαιρίες πρόσβασης κι επιλογής στους ασθενείς και σε πιο εξειδικευμένες ιατρικές υπηρεσίες, ιδιαίτερα στην επαρχία. Οι σημερινές οικονομικές συνθήκες, οι κοινωνικές ανάγκες και η κοινή λογική, είναι οι άδολοι μάρτυρες υπεράσπισης σε τέτοιες κινήσεις και αλλαγές στα ισχύοντα.

Όμως το κύριο ζητούμενο σε αυτήν τη μεταρρύθμιση, δηλαδή η προσαρμογή του ιατρικού επαγγέλματος και των ιατρικών υπηρεσιών σε πιο ανταγωνιστικές συνθήκες οικονομίας και απασχόλησης, διατρέχει τον κίνδυνο να εκφυλιστεί σε αλλαγή μόνο ποσοτικού και όχι ταυτόχρονα ποιοτικού χαρακτήρα. Και έτσι να ακυρωθεί. Αυτός ο κίνδυνος περιγράφεται σε δύο άρθρα του νόμου. Το ένα σύμφωνα με το οποίο καταργείται «Η πρόβλεψη αποκλειστικής δυνατότητας ή απαγόρευσης διάθεσης είδους αγαθών από ορισμένη κατηγορία επαγγελματικών εγκαταστάσεων» και ενέχει τον κίνδυνο μιας ισοπεδωτικής εμπορευματοποίησης και υποβάθμισης του αγαθού της υγείας, και το άλλο σύμφωνα με το οποίο αίρεται «Η επιβολή περιορισμών σχετιζομένων με τη συμμετοχή στη σύνθεση του μετοχικού ή εταιρικού κεφαλαίου, συναπτομένων προς την ύπαρξη ή την έλλειψη ορισμένης επαγγελματικής ιδιότητας» και ενέχει τον κίνδυνο να εγκλωβιστεί το προϊόν της υγείας αποκλειστικά στη μέγγενη του μικρότερου κόστους και του μεγαλύτερου κέρδους, που ασφαλώς και πρέπει να λαμβάνονται σημαντικά υπ’ όψιν στην άσκηση της σύγχρονης ιατρικής, αλλά όχι κ