Φταίμε όλοι

Φταίμε όλοι. Κι εγώ κι εσύ και όλοι είμαστε η αιτία.

Φταίμε γιατί εμείς τα ψηφίσαμε αυτά τα σκουπίδια που έγιναν δημαρχαίοι, αυτά τα κοθώνια που έγιναν βουλευτάδες, σ’ αυτούς του ανίκανους yesmen που γίναν υπουργοί εμείς υποκλινόμαστε. Αλίμονο έχει και...
 άξια μυαλά, μα είναι οι λιγότεροι. Φταίμε γιατί την κατάπιαμε τη ροχάλα.
Εμείς ανεχθήκαμε το δικηγόρο να μας τα παίρνει χοντρά, να μην κόβει αποδείξεις, να βγαίνουν σαν χιλιάδες playmobil από τη Νομική, χωρίς κρίση, με μια στάλα γνώση, να στέκονται άψυχοι σ’ έναν ψοφοδεή δικαστή, κι ακόμη και τώρα έτσι να ονειρευόμαστε τα καμάρια μας. Αλίμονο δεν είναι όλοι –ούγιες, μα είναι μέγας ο πολτός.
Εμείς ανεχθήκαμε το γιατρό να τριπλαμοίβεται, να τ’ αρπάζει από τις φαρμακοεταιρίες, να πηδάει τη νοσοκόμα στις εφημερίες, να κατασπαταλά τα χειρουργικά υλικά. Ναι, έχει και Ιπποκράτηδες αλλά…
Φταίμε γιατί ξανακάναμε τον αστυνόμο μπάτσο, ντύσαμε τα παιδιά στη μπλε στολή για να τρυπώσουν στο δημόσιο, θάψαμε το γ