Φώτης Κουβέλης: αντί για Εφιάλτης, Εφιάλτης;

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *

Ο Φώτης Κουβέλης ξεκίνησε όπως ο τολμηρός, Αθηναίος δημοκράτης Εφιάλτης της αρχαιότητας και μοιάζει να καταλήγει σαν τον Εφιάλτη-προδότη, που βοήθησε τους Πέρσες στην εκστρατεία τους. Ο πρώτος συνδέθηκε με την ουσιαστική δημοκρατία, εκεί γύρω στο 462 π.Χ., μεταφέροντας την εξουσία στους ίδιους τους πολίτες, ώστε να την ασκούν αυτοπροσώπως, ενώ ο....
δεύτερος… ξέρετε τι έκανε σύμφωνα με τον Ηρόδοτο!

Ο πρώτος Εφιάλτης, ο ηγέτης των Δημοκρατικών πριν από τον Περικλή, υπήρξε αδιάφθορος, φτωχός, αξιοπρεπής και δίκαιος ταγός κατά τον Αριστοτέλη, ο οποίος ενέπνεε φόβο στους ολιγαρχικούς, όπως λέει ο Πλούταρχος και όπως θα ήθελε να μείνει στην ιστορία ο αγαπητός στους Έλληνες δημοκράτες, Φώτης Κουβέλης, πριν καταλήξει σήμερα να κινδυνεύει να μοιάσει στον Εφιάλτη τον Τραχίνιο, τον προδότη των Θερμοπυλών.

Δεν κρίνω ποτέ προθέσεις, δεν καταδικάζω ποτέ προσωπικότητες, χαρακτηρίζω όμως πράξεις που προκαλούν εφιαλτικές εξελίξεις για την δημοκρατία στον τόπο μας. Και ο Φώτης Κουβέλης, προδίδοντας πρώτα από όλα την ίδια του την ταυτότητα, καταλήγει σήμερα να μολύνει την εκπεφρασμένη βούληση του ελληνικού λαού για απόρριψη των πολιτικών που συνδέονται με το μνημόνιο, την δανειακή σύμβαση και την βρώμικη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, καθώς και των κομμάτων που συνδέθηκαν με αυτά.

Απολύτως παραπλανητικά, σχεδόν αισχρά, αφού ταλαιπώρησε το εκλογικό σώμα με απίθανες αοριστολογίες και φτηνούς νομικισμούς σε ότι αφορά στην στρατηγική αντιμετώπιση της κρίσης, έρχεται μόλις χθες, κατά την άσκηση της διερευνητικής εντολής από τον αρχηγό του δεύτερου κόμματος, να υποστηρίξει: «απαγκίστρωση από το μνημόνιο και παραμονή της χώρας στο ευρώ», ενώ σήμερα το απόγευμα, μετά την συνάντησή του με τον αρχηγό του τρίτου κατά σειρά προτίμησης κόμματος, δηλώνει, σαν έτοιμος από καιρό, ότι έχει έτοιμη «πρόταση για την συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης με φερέγγυα πρόσωπα, που θα ενσωματώνει και θα σέβεται το μήνυμα της λαϊκής ετυμηγορίας». Μάλιστα, εκτιμά με βεβαιότητα ότι «η κυβέρνηση αυτή με ισχυρή λαϊκή και κοινοβουλευτική στήριξη θα αξιοποιήσει το ευνοϊκότερο πλέον ευρωπαϊκό πολιτικό περιβάλλον για να πετύχει θετικά αποτελέσματα, μετά από συστηματική και σκληρή διαπραγμάτευση». Εννοώντας προφανώς ότι το μήνυμα του ελληνικού λαού μέσω της κάλπης δεν απευθύνθηκε σαφώς δια της υπερψήφισης συγκεκριμένων πολιτικών διαύλων, αλλά εκτοξεύθηκε γενικώς στον αέρα και όπου κάτσει.

Είναι σαν να μην έγιναν κοινοβουλευτικές εκλογές, αλλά κάποιου είδους δημοψήφισμα με ένα φανταστικό ερώτημα, που αντιλαμβάνεται όπως θέλει ο κ. Κουβέλης, για να καταλήξει ότι ο λαός θέλει «επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και παραμονή στο ευρώ». Τι σημαίνει τώρα «επαναδιαπραγμάτευση», ο θεός και η ψυχή του, καθώς πλην του ΚΚΕ, όλοι για κάποιου είδους επαναδιαπραγμάτευση μίλησαν, με εντελώς όμως διαφορετικά κριτήρια και εντελώς διαφορετικές θέσεις, στάσεις, δεσμεύσεις και γενικότερα προηγούμενες συμπεριφορές. Επαναδι