«ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΤΕ ΚΥΡΙΟΙ;»

Η παρούσα παρέμβασή μου στο σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι, ως Έλληνος πολίτου, στηρίζεται επί της Διατάξεως του Άρθρου 1 και μάλιστα αφ’ ενός μεν της παραγράφου 3 του Συντάγματος κατά την οποίαν: «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους….», αφ’ ετέρου δε της παραγράφου 2 αυτού κατά την οποία: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η.....
λαϊκή κυριαρχία».

Επειδή οι ανωτέρω θεμελιώδεις διατάξεις παραβιάζονται ασυστόλως και κατ’ εξακολούθηση, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, θεμελιωτικό της βασιμότητος της παρούσης παρεμβάσεώς μου τυγχάνει όχι μόνο η υπερσυνταγματικής δυνάμεως αξιακή ρήτρα: «Υπέρ πάντων Νόμος είναι η σωτηρία του Έθνους και του Λαού», «salus populi suprema lex esto» αλλά και η, κατά τον αλήστου μνήμης συνταγματολόγο, Αλέξανδρο Σβώλο παρακαταθήκη: «Η εκτέλεσις του καθήκοντος απέναντι στον Λαό δεν πρέπει να έχει όρια.» Επίκαιρες οι ρήσεις και επιβεβλημένη η εφαρμογή τους. Γεννάται όμως το ερώτημα: «Θα αρθούν - έστω και αργά - στο ύψος των περιστάσεων εκείνοι που οφείλουν να το πράξουν;»

Η προσπάθεια της «ελληνικής» πολιτείας και των οργάνων της να καταστρατηγήσουν τις δημοκρατικές ελευθερίες των πολιτών μέχρις οριστικής καταργήσεώς των, είναι εμφανέστατη ειδικά σήμερα που προς την κατεύθυνση αυτή δρουν συνεργαζόμενες και οι τρεις «ανεξάρτητες» εξουσίες του ελληνικού πολιτεύματος: νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική εξουσία, έχοντας μάλιστα επιδοθεί σε αλληλοδιαπλεκόμενη άμιλλα για την ταχύτερη απογύμνωση της ελληνικής «εννόμου τάξεως», από κάθε δημοκρατικό περιεχόμενο και βέβαια, από την προτεινόμενη ΔΗΘΕΝ αναθεώρηση του Συντάγματος στην δικαστική καταστολή των κοινωνικών αγώνων, τη συνεχή περιστολή των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, με τον άθλιο και αντισυνταγματικό νόμο για τις κάμερες και την προώθηση της Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης, έως την πρόσφατη αμείλικτη βία των δυνάμεων της τάξης, μεταπηδώντας έτσι από την κοινοβουλευτική δημοκρατία στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, με απρόβλεπτες προς το παρόν διαστάσεις και διάρκεια.
Επειδή κατά καιρούς επικρίνομαι ή και πολλάκις υβρίζομαι για την σκληρότητα των γραφομένων μου, επιθυμώ να γνωρίσω στους επίδοξους τουλάχιστον επικριτές μου ότι ανήκω στην κατηγορία εκείνη των ανυπότακτων σε κομματικές ιδιοτέλειες πολιτών που δεν επιδεικνύουμε απάθεια προς τα τεκταινόμενα του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, που δεν έχουμε εθισθεί στη χυδαιότητα και τη διαφθορά. Ανήκω στην κατηγορία εκείνη των πολιτών που δεν εμφορείται από αεριτζίδικη μεταπρατική ιδεολογία μιάς τριτοκοσμικού τύπου ολιγαρχίας σαπρόφυτων, που δρά εντός της, ως είδος κοινοβουλίου, μήτρας του σάπιου κατεστημένου με χαρακτηριστικά την οικογενειοκρατία, την αναξιοκρατία, την ημετεροκρατία, την συναλλαγή και την ιδιοτέλεια που ως διαρρήκτες θεσμών κλέβουν τα όνειρα του Λαού. Ανήκω στην κατηγορία εκείνη των πολιτών που, γυμνοί από κάθε τίτλο, ορθώνουμε το ανάστημά μας και προτάσσουμε τα στήθη μας « ως χάλκεον τείχος» τιμώντας τους ήρωες προγόνους της Φυλή