Επιστολή στον πρωθυπουργό

Προς τον κ. Πρωθυπουρφό Γεώργιο Α. Παπανδρέου

Κοινοποίηση:
Στα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου
Στα μέλη της Βουλής των Ελλήνων 15.05.2011

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, Πρ. Πρύτανης και....
Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Με αίσθημα ευθύνης, αλλά και με περισσή αγωνία για την οικτρή τύχη της πατρίδας μας, αποφασίσαμε να σας απευθύνουμε την παρούσα.
Δεν είναι ακριβώς, στις προθέσεις μας, η όποια προσπάθεια επιμερισμού ευθυνών, για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, καθώς πιστεύουμε ότι όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 15-20 ετών βαρύνονται με τις ίδιες περίπου ενοχές.

Επειδή, ωστόσο, ουδόλως, ευθύνεται ο ελληνικός λαός, παρότι του ζητούνται συνεχείς και ολοένα πιο απάνθρωπες θυσίες, από το περίφημο Μνημόνιο, σκεφθήκαμε ότι επιβάλλεται να σας κοινοποιήσουμε τους προβληματισμούς μας, για να διευκολυνθεί έτσι η λήψη των αναγκαίων μέτρων. Τοσούτο μάλλον που, όπως θα διαπιστώσετε, από τα αποτελέσματα τελευταίων σχετικών δημοσκοπήσεων, οι προβληματισμοί μας αυτοί φαίνεται ότι απασχολούν συντριπτικό ποσοστό των συμπολιτών μας.

Κρίνουμε, επίσης, περιττό να επιχειρηματολογήσουμε, αναφορικά με την παντελή αδυναμία ευόδωσης των στόχων του Μνημονίου, που είναι πια αυταπόδεικτη. Πράγματι, το Μνημόνιο αφού επικαιροποιήθηκε αρκετές φορές, επιβάλλοντας συνεχώς πρόσθετες θυσίες στο λαό μας, και αφού ήδη η τρόικα μας υποχρέωσε να ενδώσουμε στη δραματική επιστροφή της αγοράς εργασίας μας, στις συνθήκες ζούγκλας, που επικρατούσαν στις αρχές του 19ου αιώνα, τώρα γίνεται ήδη συζήτηση για ένα νέο Μνημόνιο, με ακόμη επαχθέστερους όρους.
Αν υπήρχε, έστω και η παραμικρή ελπίδα, αυτές οι άγριες θυσίες να αποδώσουν και να σωθεί η Ελλάδα, να είστε βέβαιος κύριε Πρωθυπουργέ, ότι θα ήμασταν πρώτοι και καλύτεροι στις επάλξεις, όλοι εμείς οι Έλληνες καθηγητές, για να συνδράμουμε τις προσπάθειές σας. Πρόκειται, όμως, δυστυχώς, για Σισύφειο έργο. Δεν υπάρχει ούτε μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να στεφθεί από επιτυχία αυτό το συνονθύλευμα, που βαπτίστηκε Μνημόνιο, αλλά ούτε και οι Λερναίες Ύδρες, στις οποίες αδιάκοπα εκφυλλίζεται. Αν, παρά ταύτα, καταδικαστούμε να παραμείνουμε δέσμιοι του Μνημονίου τότε, αφού ξεπουληθεί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας- που όπως γνωρίζετε ανήκει στον ελληνικό λαό, και συνεπώς ουδείς έχει δικαίωμα να την αγγίξει χωρίς τη δική του συγκατάθεση-, αφού εξαθλιωθεί πλήρως ο λαός μας, και αφού οι ελληνικές πόλεις καταστούν αβίωτες, εξαιτίας της αναπότρεπτης κοινωνικής έκρηξης, τότε θα έρθει η ώρα για να συρθούμε σε αναδιαπραγμάτευση/αναδιάρθρωση του χρέους. Στη λύση, δηλαδή, που με τόση εμμονή αρνείστε, χωρίς όμως και να αναφέρετε πειστικά επιχειρήματα. Θα πρόκειται, ωστόσο τότε, για ελεγχόμενη πτώχευση, με τους δυσμενέστατους γερμανικούς όρους, που από κοινού και με το νέο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, θα οριστικοποιούν την Ελλάδα στην κατηγορία εκσυγχρονισμένης αποικίας του πλούσιου Βορρά. Συνθήκες δια βίου λιτότητα