Επαναστατική στρατηγική για ένα νέο πολιτειακό σύστημα

Του Απόστολου Πιερρή,
διευθυντή του Ινστιτούτου Φιλοσοφικής Έρευνας

ΣTIΣ ΗΠΑ διαφωνίες περί τον προϋπολογισμό μεταξύ εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας και μεταξύ Γερουσίας και Βουλής εντός της νομοθετικής εξουσίας και μεταξύ ομάδων εντός εκατέρου των.....
νομοθετικών σωμάτων, ως προς το ύψος, τους όρους και τους τομείς περικοπών των δημοσίων δαπανών και το επίπεδο και το είδος των φορολογικών μειώσεων, έφερε το κράτος στα πρόθυρα μερικού κυριολεκτικού κλεισίματος. Υπηρεσίες θα κατέβαζαν ρολά και περί τους 800.000 υπάλληλοι νομικά δεν θα μπορούσαν να εργασθούν. Φυσικά εκεί κατά βάση το κράτος είναι σαν κάθε επιχείρηση και υπόκειται στους ίδιους κανόνες λειτουργίας. Το κλείσιμο αποφεύχθηκε την τελευταία κυριολεκτικά ώρα με έναν συμβιβασμό που παρέχει κονδύλια στην κυβέρνηση για έξι μήνες, με αντάλλαγμα υποχωρήσεις του Obama σε πολλά σημεία, περιλαμβανομένου και μερικού ανασχεδιασμού της κορωνίδας της πολιτικής του για την ασφάλεια υγείας.
Αυτό θα πει διάκριση εξουσιών στην πραγματικότητα και όχι στα λόγια. Εν συνδυασμώ μάλιστα προς τη χαλαρή συγκρότηση των κομματικών ομάδων στα νομοθετικά σώματα που επιδέχεται ως κανονικό φαινόμενο διαφορετικούς συσχετισμούς δυνάμεων στις ψηφοφορίες για διάφορα θέματα. Ψήφος πράγματι κατά κρίση και όχι κατά πομπώδη «συνείδηση» που αυτοκαταγγέλλεται ως υποκριτική, αφού η «συνείδηση» λειτουργεί πάντα αγεληδόν όπως εδώ.

Στο μαντρί

Στην Ελλάδα τα κόμματα δρουν ως μηχανισμοί συμπαγούς αντιπροσώπευσης υπό απόλυτο αρχηγό. Είναι «μαντριά». Η δε διάκριση των εξουσιών είναι ονομαστική. Ακόμη και η δικαστική ελέγχεται από την εκτελεστική ή αγνοείται. Ο δε Τύπος είναι εξαρτηματικός. Eτσι ώστε ο αρχηγός του κόμματος που κερδίζει με 40%-45% τις εκλογές, ήτοι που συγκεντρώνει το 30%-35% των ψηφοφόρων (μέχρι τώρα!), είναι κατ'Α ουσίαν ο πολιτικός ηγεμόνας της επικράτειας. Οι υπουργοί γίνονται ενεργούμενά του και οι βουλευτές της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος αγέλη. Και με τη συστηματική διαπλοκή, η οικονομική ολιγαρχία παρασιτεί στον τόπο μέσω της πολιτικής εξουσίας.

Το νέο σύστημα

Προφανώς χρειαζόμαστε ριζοσπαστική πολιτειακή αλλαγή, μέρος της γενικότερης επανάστασης για την αναγέννηση της χώρας, που μόνη μπορεί να αρχίσει να αντιμετωπίζει τις συνέπειες της καταστροφής που συνέβη. Χρειάζεται νέος πολιτειακός χάρτης σχεδιασμένος εξ υπαρχής με άλλες αρχές, καινούργιες και πολύ παλιές, ξένες και οικείες, αμερικανικές και κλασικές.
Η ανάγκη νέου συστήματος, και όχι απλώς αναθεώρηση του κάκιστου υπάρχοντος, συζητείται ευρύτερα και στους κύκλους και εξαρτηματικούς του καθεστώτος. Αλλά συζητείται με όρους μεταλλαγής υπό το αυτό πνεύμα. Και αυτό υπό τις παρούσες περιστάσεις είναι ανόητο και εγκληματικό.
Πριν σχεδιάσουμε τους θεσμούς του νέου πολιτειακού σχήματος πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τις αρχές που θα πρέπει να το διέπουν. Από τις αρχές θα βρούμε τον διαρθρωτικό σκελετό που είναι κατάλληλος να τις εμπεδώσει. Eτσι μόνο γίνεται να πρ