Εορτασμός επετείου Εθν. Αντίστασης

Γράφει: ο Γιώργος Γκορέζης*

Τον Απρίλιο του 1941, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχοντας αποκρούσει την Ιταλική «Εαρινή Επίθεση» βρέθηκαν να κατέχουν τη γραμμή Χειμάρα - Κλεισούρα - Πόγραδετς, μέσα στο Αλβανικό έδαφος. Ενώ συνεχιζόταν νικηφόρα ο αγώνας εναντίον των Ιταλών, στις 6 Απριλίου 1941, οι Γερμανικές Τεθωρακισμένες δυνάμεις ενέργησαν επιθετικά κατά μήκος της κοιλάδας του Αξιού, παρέκαμψαν την Ελληνική αμυντική τοποθεσία των οχυρών στο Μπέλες και στις 0800 της 9ης Απριλίου οι εμπροσθοφυλακές τους έφτασαν στη Θεσσαλονίκη. Η μαύρη κατοχή της.....
χώρας άρχισε.

Το φρόνημα όμως του Ελληνικού λαού, παρέμεινε ακατάβλητο κι αδούλωτο. Οι Έλληνες περιφρόνησαν τον κατακτητή. Κατευόδωσαν τις φάλαγγες των συμμάχων, την ώρα της αποχώρησής τους από την Ελλάδα, με επευφημίες και ζητωκραυγές για να τους ευχαριστήσουν, και ύστερα, «υποδέχτηκαν» τον εχθρό στην Αθήνα με κλειστά τα παράθυρα κι έρημους τους δρόμους. Κατά τη φράση του Παν. Κανελλόπουλου , «στην αυτόματη περιφρόνηση προς τον πανίσχυρο εχθρό που έδειξε ο Ελληνικός λαός, συνέβαλαν δύο ισχυρά αισθήματα. Το ένα αίσθημα ήταν η υπερηφάνεια που γέννησε στην ψυχή του το γεγονός, ότι κράτησε ολομόναχος, παραπάνω από πέντε μήνες, το μοναδικό τότε, ηπειρωτικό Ευρωπαϊκό μέτωπο. Το δεύτερο, ήταν η οργή, που κυρίευσε την ψυχή του, όταν οι φοβερές δυνάμεις του Χίτλερ ήρθαν να κτυπήσουν κι αυτές το Δαυίδ, για να σώσουν τον ηττημένο Γολιάθ».

Η Εθνική Αντίσταση εκδήλωσε τα πρώτα οργανωμένα βήματα της τρείς μήνες μετά τη πλήρη κατοχή της Ελλάδας. Το Σεπτέμβριο του 1941εμφανίσθηκαν οι πρώτες οργανώσεις, ο ΕΔΕΣ και το ΕΑΜ και μερικούς μήνες αργότερα, η ΕΚΚΑ του Συνταγματάρχη Ψαρρού. Παράλληλα, διάφορα τμήματα δολιοφθοράς και ομάδες πληροφοριών που ιδρύθηκαν με πρωτοβουλία αξιωματικών ή ιδιωτών, άρχισαν να παρενοχλούν τον κατακτητή.

Οφείλουμε σήμερα να πούμε στην Ελλάδα και το λαό της την πραγματική ιστορία της Εθνικής Αντίστασης, την αλήθεια, μακριά από κάθε σκοπιμότητα και στρέβλωση. Η Εθνική Αντίσταση ήταν έργο ολόκληρου του Ελληνικού λαού, που αγωνιζόταν ενωμένος πάνω και πέρα από κάθε είδους διαχωρισμούς. Ο Καθηγητής Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, γράφει: «Το 1941 εξορίσθει από την Ελλάδα προς στιγμήν η Ελευθερία και ξαφνικά ψήλωσε, από την πείνα και τη σκλαβιά, ο νους και το φρόνημα των ηττημένων νικητών».

Καθώς έληξε ο πρώτος χρόνος της Κατοχής, παρά την πείνα που μάστιζε τη χώρα, ο ένοπλος αγώνας ολοένα και περισσότερο αναδυόταν από τον αντιστασιακό παλλαϊκό οργασμό. Μέχρι τότε όμως είχε ανοργάνωτη μορφή, ή τον αποτελούσαν σποραδικά ασύνδετα περιστατικά και γεγονότα. Η οργάνωση δεν άργησε τελικά να ωριμάσει.

Στις 2 Φεβρουαρίου του 1942, ιδρύεται το ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός). Η ονομασία είχε μαζική επίδραση στον λαό τα χρόνια της Αντίστασης, καθώς συνδυαζόταν με τη λέξη “ΕΛΛΑΣ” και συνάρπαζε αντάρτες και μάζες.

Άλλη μία οργάνωση, εκτός από το ΕΑΜ, έμελλε να αναπτύξει δράση αξιόλογη και εφάμιλλη με αυ