Ενα παράξενο «τρίγωνο» στο ΠαΣοΚ

Η σταθερή προσέγγιση των κκ. Ν. Χριστοδουλάκη και Α. Τσοχατζόπουλου και οι νέοι συσχετισμοί

Οπως συμβαίνει με όλα τα συστήματα ασταθούς ισορροπίας, το ΠαΣοΚ βρίσκει κατά καιρούς απίθανους τρόπους να αυτορρυθμίσει την εσωτερική αταξία του. Το τελευταίο παράδειγμα αποτυπώνεται σε ένα παράξενο τρίγωνο, που στην πραγματικότητα είναι το άθροισμα δύο εξίσου παράξενων ζευγαριών. Ο πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης και ο υπουργός Οικονομίας κ. Ν. Χριστοδουλάκης είναι το ένα ........
ζευγάρι. Ο κ. Χριστοδουλάκης και ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Α. Τσοχατζόπουλος είναι το άλλο. Τους τελευταίους μήνες διαμορφώνεται μεταξύ τους μια ιδιόμορφη τριμερής ισορροπία, ακατανόητη για όσους επιχειρούν ακόμη να κρίνουν τα εσωτερικά του ΠαΣοΚ με τους όρους του 1996 ή ακόμη και του 1999, όταν σε δύο διαδοχικά συνέδρια οι «εκσυγχρονιστές» του κ. Σημίτη αναμετρήθηκαν με τις δυνάμεις που ακολουθούσαν τον κ. Τσοχατζόπουλο και επιβλήθηκαν κατά κράτος. Τότε ο κ. Χριστοδουλάκης ήταν ένας «αριστερός τεχνοκράτης» που βρέθηκε στην πολιτική περίπου από τύχη. Σήμερα είναι ένα είδος καταλύτη ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και στον κ. Τσοχατζόπουλο. Σε πολλές περιπτώσεις και ιδίως στη χάραξη της ευρύτερης οικονομικής πολιτικής ο Πρωθυπουργός συζητά «εκ του σύνεγγυς» με τον υπουργό Ανάπτυξης με ενδιάμεσο τον υπουργό Οικονομίας.
Πολλοί εξεπλάγησαν όταν διαπίστωσαν ότι η κυβέρνηση Σημίτη που προέκυψε μετά το τελευταίο συνέδριο του Κινήματος τον περασμένο Οκτώβριο ανέδειξε σχεδόν αμέσως τον ενεργό άξονα Ακη - Χριστοδουλάκη. Η έκπληξη μεγάλωσε όταν συνειδητοποίησαν ότι ο κ. Τσοχατζόπουλος και ο νέος υπουργός Οικονομίας είχαν βρει κοινή γλώσσα και είχαν επαφές πολύ νωρίτερα. Ο τυπικός εκπρόσωπος του «σημιτικού πυρήνα» του ΠαΣοΚ και ο αυθεντικότερος συνεχιστής της «παπανδρεϊκής συνιστώσας» είχαν πριν από το συνέδριο του 2001 κάτι περισσότερο από μια καλή προσωπική σχέση. «Σημιτοφύλακας», ψυχρός διαχειριστής των αριθμών και κέρβερος του κρατικού θησαυροφυλακίου ο ένας, υπέρμαχος του «κοινωνικού ΠαΣοΚ», διεκδικητής της ηγεσίας και «εγγυητής της ενότητας» ο άλλος, υπερέβησαν τους παραδοσιακούς ανάμεσα στο «ιστορικό ΠαΣοΚ» και στους «νεοφερμένους» της εποχής Σημίτη και διέψευσαν τις προβλέψεις που τους ήθελαν φυσικούς αντιπάλους.

Πώς τα κατάφεραν; Ο κ. Χριστοδουλάκης σέβεται την κομματική υπόσταση του κ. Τσοχατζόπουλου στον οποίο αναγνωρίζει αποτελεσματικότητα και πολιτική οξυδέρκεια και ο υπουργός Ανάπτυξης έχει σε μεγάλη εκτίμηση την επιστημονική κατάρτιση και την ατομική διαδρομή του στενότερου συνεργάτη και κατά κάποιο τρόπο «προστατευόμενου» του εσωκομματικού του αντιπάλου. Της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και αργότερα «πρωτοπαλίκαρο του εκσυγχρονισμού» ο κ. Χριστοδουλάκης, της «γενιάς του ΠΑΚ» και ο πιο κοντινός άνθρωπος του Ανδρέα Παπανδρέου ο κ. Τσοχατζόπουλος. Ωστόσο οι δύο άνδρες συνεννοούνται περίφημα και τα εσωκομματικά χαρακώματα δεν εμπόδισαν ποτέ τον έναν να μιλάει με ειλικρίνεια στον άλλον, ακόμη και σε περιόδους όπου τα στρατόπεδα που εκπροσωπούν βρίσκονται επί ποδός