Ελληνικές Εκλογές και Ιστορική Ύβρις

Δύο χρόνια ακυβερνησίας που μας τα παρουσίασαν ως «εθνική σωτηρία». Διεφθαρμένοι και δημαγωγοί που παρουσιάζονται ως «Σωτήρες». Ανίκανοι και μηδαμινοί έτοιμοι να υποκύψουν σε κάθε διεθνή πίεση εις βάρος των συμφερόντων του λαού τους. Πολιτικές ελίτ ανιστόρητες, αυτιστικές, διεφθαρμένες, παμφάγες που συναγελάζονται με μαφιόζους επιχειρηματίες. Κομματική πανσπερμία που αντικατοπτρίζει τη λαϊκή ζάλη.
Πολιτικές έντονα ταξικές που.....
αναδιανέμουν βίαια από τους παραγωγικούς στους παρασιτικούς. Πολιτικοί - παράσιτα που σιτίζονται από το βρώμικο, μαύρο και μαφιόζικο χρήμα. Έμμισθα όργανα του διεθνούς κεφαλαίου που χωρίς ίχνος ντροπής απομυζούν και ταυτόχρονα διασύρουν το πιο παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας μας. Σπρώχνουν τους νέους στην απελπισία και παράλληλα χωρίς αιδώ διαλαλούν την ανικανότητά τους ως τη μόνη, και χωρίς εναλλακτικές, λύση. Είμαστε ο καθρέφτης σας, φωνάζουν. Είμαστε άραγε;
Δεν σκεφτόμαστε παρά μόνο τον εαυτούλη μας; Δεν μας καίγεται καρφί; Είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε το πιο παιδαριώδες ψέμα ως την απόλυτη αλήθεια; Είμαστε έτοιμοι να σκοτώσουμε, να ποδοπατήσουμε για να ωφεληθεί η πάρτη μας; Αυτοί είμαστε; Μας φταίνε, οι ξένοι, οι άλλοι; Δεχόμαστε οτιδήποτε μας σερβίρουν ως ρεαλισμό και αλήθεια; Είμαστε έτοιμοι να ξεπουλήσουμε τον διπλανό μας, τη γυναίκα μας, τον άντρα μας, το γείτονά μας; Αν ναι τότε ο προσωπικό μας αφανισμός μας είναι το τέλος αυτής της πορείας. Χωρίς λεφτά, χωρίς νοσοκομεία, χωρίς σχολειά θα γίνουμε έρμαια και ζητιάνοι αυτών που «εμπιστευτήκαμε». Δεν είπαμε όχι στην αρχή αυτού του κατήφορου. Πνιγήκαμε σε ανόητες αφηγήσεις περί δήθεν τεμπελιάς κα ανεμελιάς τη στιγμή που χτυπούσαμε δεκάωρα και βάλε εργασίας. Είναι οι άλλοι που μας πήραν τις δουλειές μας (μας λένε και το φωνάζουμε δυνατά για να το πιστέψουμε και εμείς οι ίδιοι) όταν αυτούς τους άλλους του βάζαμε να μας μαγειρεύουν, να μας καλλιεργούν, να μας βάφουν, να μας καθαρίζουν, να μας μαστορεύουν, να μας «ψυχαγωγούν». Είναι αυτοί που φταίνε ή εμείς που είχαμε την ψευδαίσθηση του αφεντικού όταν τα πραγματικά αφεντικά μας άφησαν να έχουμε λίγα ψίχουλα παραπάνω;
Διαβάστε το με προσοχή λοιπόν, έτσι για να μην υπάρχει η δικαιολογία της αμάθειας όταν θα μετατρεπόμαστε σε εξαθλιωμένη μάζα. Γιατί σε ένα μόνο φταίμε, σε ένα μόνο συναινέσαμε, σε ένα μόνο είμαστε ένοχοι και συνένοχοι μαζί τους. Στη συναίνεση στο ψέμα τους, στην ασκήμια τους, στην μπαγαποντιά τους, στην αλητεία τους. Δεν τα φάγαμε μαζί. Μαζί δεχτήκαμε την αφήγησή τους. Αυτοί τα φάγανε και εμείς τους πιστέψαμε.
Διαβάστε καλά λοιπόν.
1. Ο κατήφορός μας δεν έχει εθνική, ελληνική ρίζα. Οφείλεται στη διεθνή κερδοσκοπία και στην τάση εξαθλίωσης των εργαζομένων. Οφείλεται σ’ αυτά τα χρηματιστικά παράγωγα που βυθίζουν τον πλανήτη σε μεταφορική αλλά και σε πραγματική βρωμιά. Στέρησαν από τα κράτη τη δυνατότητα να διαχειρίζονται το χρήμα τους προκειμένου τα ιδιωτικά παράσιτα να παράγουν το δικό τους και να το επιστρέφουν στον εαυτό τους.
2. Τα δημόσια αγαθά είναι αυτό που λέει το όνο