Έκπληξη! Είμαστε «ειδική περίπτωση»!

της Σοφίας Βούλτεψη

Δεν γνωρίζω αν έχει πλέον απομείνει κάτι που να μας προκαλεί έκπληξη – πιθανόν γι’ αυτό και προχθές το υπουργείο των Οικονομικών έστειλε sms με το οποίο μας παρουσίαζε ως έκπληξη το γεγονός ότι η (πρώτη) τηλεδιάσκεψη του κ. Βενιζέλου με την τρόικα είχε τελειώσει στις τρεις ώρες και δεν μας κράτησαν ξάγρυπνους ως τα....
ξημερώματα.

Στη χώρα όπου όλοι είτε εκπλήσσονται, είτε κάνουν το παν για να εκπλήττουν τους άλλους, νομίζω πως η λέξη έχει χάσει την έννοιά της.

Οπότε, δεν πρέπει να μας προκαλεί και μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι χθες, ο Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του EFSF, μιλώντας ενώπιον της Επιτροπής Προϋπολογισμού της γερμανικής Βουλής εν όψει της ψηφοφορίας της 19ης Σεπτεμβρίου για την ενίσχυση του μηχανισμού, απένειμε εύσημα σε Ιρλανδία και Πορτογαλία, αλλά αποκάλεσε την Ελλάδα «ειδική περίπτωση»!

Σύμφωνα με τον Ρέγκλινγκ, η Ιρλανδία εμφανίζει ήδη ένα πλεόνασμα του ισοζυγίου, το οποίο τροφοδοτείται από την αύξηση των εξαγωγών και την επανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, ενώ το δημόσιο έλλειμμα της χώρας μειώνεται ταχύτερα από ό,τι προέβλεπε το πρόγραμμα προσαρμογής και η αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα επιτυγχάνεται ταχύτερα.

Σύμφωνα επίσης με τον Ρέγκλινγκ, στην Πορτογαλία η τρόικα διαπίστωσε επιτυχία των προσπαθειών εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών και το έλλειμμα θα μειωθεί από το 9,1% στο 5,9% φέτος, ενώ το 2013 η χώρα θα ικανοποιεί το κριτήριο του Μάαστριχτ (3%).

Και – έκπληξη! – για την Ελλάδα ο Ρέγκλινγκ είχε να πει πως πρόκειται για «ειδική περίπτωση», καθώς «η χώρα δεν έχει μόνον βραχυπρόθεσμα προβλήματα ρευστότητας». Γι’ αυτό, όπως είπε, αποφασίστηκε να λάβουν μέρος και ιδιώτες πιστωτές στο δεύτερο πακέτο στήριξης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που εκπλήσσεται ο κ. Ρέγκλινγκ. Πριν από λίγες μέρες, στις 7 Σεπτεμβρίου, στη διάρκεια συζήτησης στρογγυλής τραπέζης που είχε οργανώσει ο Σύνδεσμος Κοινωνικής Πολιτικής, ο ίδιος είχε διαπιστώσει πως «το πρόγραμμα που εφαρμόζει η τρόικα στην Ελλάδα δεν αποδίδει και η χώρα δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στις αγορές σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα»!

Και – έκπληξη, έκπληξη! – «ο στόχος (της βοήθειας) είναι να αγοράσει χρόνο. Αυτό επιτυγχάνεται τώρα στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία αλλά όχι ακόμη στην Ελλάδα».

Και επίσης – κι’ άλλη έκπληξη! – «η δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι κάποιες χώρες θα πρέπει να ρίξουν το βιοτικό τους επίπεδο».

Φυσικά, ουδείς – πλην ίσως του Ρέγκλινγκ – εκπλήσσεται. Ούτε καν η τρόικα που σηκώθηκε κι’ έφυγε και τώρα την κυνηγάμε στα τηλέφωνα και στις απανωτές τηλεδιασκέψεις. (Αλήθεια, ο κ. Βενιζέλος επιμένει ακόμη πως η αναχώρησή τους ήταν «συμφωνημένη και προγραμματισμένη»;)

Και δεν αισθανόμαστε καμία έκπληξη, διότι στις άλλες χώρες το χρέος ήταν ιδιωτικό, ενώ στη δική μας είναι δημόσιο! Το Δημόσιο χρεοκόπησε στην Ελλάδα, όχι οι ιδιώτες.

Αυτό σημαίνει πως αυτοί που (κακο)διαχειρίζονταν το Δημόσιο ε