Εκλογές - Ολοκλήρωση του πειράματος ή μεγάλη ευκαιρία;

Η ιστορική διαδρομή του ελληνισμού ως διακριτής οντότητας ανά τους αιώνες, δείχνει να πλησιάζει στο τέλος της. Η υποχώρηση του ενστίκτου αυτο-συντήρησης, του πιο αξιόπιστου προγνωστικού δείκτη για το μέλλον ενός ζώντος οργανισμού, προοιωνίζεται δραματικές εξελίξεις.

Η ευρισκόμενη σε ακραία παρακμή ελληνική κοινωνία, στο.....
βαθμό που δικαιούται να θεωρεί τον εαυτό της ακόμη ζωντανό, εμφανίζει από καιρό εξόχως ανησυχητικά σημάδια. Για την ακρίβεια, κανένα από τα υπάρχοντα αντικειμενικά δεδομένα, δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο αισιοδοξίας για το μέλλον της.

Σαπίλα (=πασοκίλα, και στην πρωτότυπη και στη νεοδημοκρατική της εκδοχή) παντού! Παρά τον Αρμαγεδώνα των τελευταίων δύομιση χρόνων, η προσοχή της παραμένει στραμμένη σχεδόν ολοκληρωτικά στην οδυνηρότατη –αλλά δευτερευούσης σημασίας, ως επιφαινόμενο/αποτέλεσμα- οικονομική διάσταση της κρίσης. Ακόμη και αυτός ο ρόλος της ως παγκόσμιου πειραματόζωου για την επιβολή των πιο στυγνών επιταγών του χρηματιστηριακού καπιταλισμού καζίνο, μοιάζει να μη συνειδητοποιείται ευρέως και επαρκώς.

Τρομακτικό κυριολεκτικά το κατά Γιανναρά έλλειμμα κατά κεφαλήν καλλιέργειας, το ψυχανεμίζεται κανείς σε κάθε τυχαίο συνεντευξιαζόμενο στο δρόμο ή εντεταλμένο πανελίστα στα βοθροκάναλα, μέχρι το στενό και ευρύτερο κοινωνικό και επαγγελματικό του περιβάλλον. Αναπόφευκτα τεράστιο και το τίμημα που χρειάζεται να καταβληθεί για να επέλθει νέμεση.

Οι επερχόμενες εκλογές χωρίς αμφιβολία θα είναι οι κρισιμότερες των τελευταίων δεκαετιών, το αντιλαμβάνεται, διαισθητικά έστω, ο πάσα εις. Ανάγονται υπό μια έννοια σε ζήτημα ζωής και θανάτου για τον ελληνισμό. Τρομακτικών διαστάσεων το διακύβευμα, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά εξ ίσου και για όλον τον δημοκρατικό κόσμο διεθνώς.

Θα καταφέρουν οι δυνάμεις που αντιπροσωπεύουν απροκάλυπτα την πιο χυδαία εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού, της Νέας Τάξης και της παγκοσμιοποίησης των αρπακτικών, τοκογλύφων και τραπεζιτών να εξαγνισθούν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και να ολοκληρώσουν το έργο τους;

Παρ’ όλο που σε πρώτη ανάγνωση δεν συμφέρουν κανέναν από τους βασικούς παίκτες του συστήματος (ΕΕ και ΔΝΤ, τρισάθλιο εγχώριο πολιτικό σύστημα) αυτήν την περίοδο, θα τις κάνουν γιατί αν το ρισκάρουν για αργότερα, με τη λαίλαπα των συνεχών νέων μέτρων που έρχεται, θα μηδενίσει το κοντέρτων ποσοστών των δύο μεγάλων βόθρων (βασικών υπευθύνων στην πορεία προς την καταστροφή) που συγκυβερνούν. Οπότε είναι σχεδόν υποχρεωμένοι. Η κυβέρνηση του διορισμένου τραπεζίτη -με πολλές, διαχρονικές προσωπικές ευθύνες- η οποία απέχει πολύ από το να αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία του λαού- αν αντιπροσωπεύει κάποιον- θα κάνει το παν για την ευόδωση των στόχων των αφεντικών της.

Ο πολλαπλώς και παντοιοτρόπως βαλλόμενος κοσμάκης θα βρεθεί προ φοβερών διλημμάτων, με τη συνδρομή του θηριώδους μηχανισμού προπαγάνδας, των πλουσιοπάροχα αμοιβόμενων παπαγάλων των ΜΜΕ και των παγιωμένων από το παρελθόν συμφερόντων που μόνο να χάσουν έχουν από την όπ