Είναι η μητρότητα... ταλέντο;;; Τι λες μωρέ;;;

Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και περισσότερο η συζήτηση περί του αν είναι ικανή η κάθε γυναίκα να γίνει μάνα και αν τελικά η μητρότητα αποτελεί κάποιο "ταλέντο".
Η σύγχρονη γυναίκα συμμετέχει ισότιμα με τον άντρα στην οικονομική προσφορά στο σπίτι, δουλεύει πολλές ώρες, έχει άγχος, είναι ελεύθερη να έχει σεξουαλική ζωή όπως τη θέλει, είναι πολυγαμική, παντρεύεται σε μεγαλύτερη ηλικία σε σχέση με τα παλιά χρόνια.
Τα παραπάνω ισχύουν ως επί το πλείστον για τις γυναίκες της εποχής μας.

Και όμως αντί οι γυναίκες να....
αδράξουν την ευκαιρία των παραπάνω -ευνοικών γι' αυτές συνθηκών (αυτό δεν ήθελαν;) - χρησιμοποιούν αυτές τις κατακτήσεις ως επιχειρήματα ανασταλτικά στην τεκνοποίηση!

Επιχείρημα που χρησιμοποιούν συχνά είναι το εξής:
"έχω μάθει να ζω ανεξάρτητη, να γυρίζω από δω και από κει και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου να κρέμεται συνεχώς πάνω από ένα παιδί".
Λοιπόν, η τεκνοποίηση δεν είναι φυλακή αγαπητή μου γυναίκα. Δώρο είναι, όχι φυλακή! Όταν κάνεις ένα παιδί δεν κρέμεσαι από πάνω του επειδή υποχρεούσαι, αλλά επειδή δε διανοείσαι καν να αφήσεις απ' τα χέρια σου αυτό το πλασματάκι που έβγαλες απ' τα σπλάχνα σου!
Δε σε υποχρεώνει κανείς να παντρευτείς! Μπορείς κάλλιστα να κάνεις ένα παιδί με τον ερωτικό σου σύντροφο, να το αναγνωρίσει αυτός και από κει και πέρα συνεχίζετε τις ζωές σας όπως νομίζετε, είτε μαζί είτε χώρια.
Δε σε υποχρεώνει κανείς, αγαπητή μου γυναίκα, να μην ξαναβγείς για ποτό στον αιώνα τον άπαντα. Γι' αυτό υπάρχουν και οι γονείς σου και οι γονείς του πατέρα (δηλ. οι παππούδες) που θα χαρούν πολύ να τους αφήσεις ένα βράδυ το μπέμπη να τον προσέχουν και εσύ κάνε ό,τι θες.
Άλλο επιχείρημα που αναμασάται:
"θέλω να κάνω παιδί, αλλά δεν έχω χρόνο επειδή δουλεύω πολύ"
Αυτό το επιχείρημα έχει περισσότερη βάση από το προηγούμενο αλλά και πάλι δεν ισχύει στο έπακρο.
Απ' τη μια πλέον υπάρχουν εδώ και χρόνια οι νόμοι που σου δίνουν τη δυνατότητα τον πρώτο περίπου ενάμιση χρόνο της ζωής του παιδιού να έχεις υποχρεωτική άδεια μετ' αποδοχών (δεν τολμά ο εργοδότης να στην αρνηθεί...) και να γαλουχήσεις το παιδί.
Έπειτα, το σύστημα έχει προβλέψει πλέον βρεφονηπιακούς και αργότερα παιδικούς σταθμούς, παιδότοπους, ολοήμερα σχολεία, τα οποία υπάρχουν επειδή πλέον πολλές γυναίκες γυρίζουν απ' τη δουλειά το απόγευμα. Έτσι, το παιδί δε βρίσκεται φυλακισμένο σε τέεσσερις τοίχους ενός διαμερίσματος, αλλά σε ευχάριστο περιβάλλον με άλλα παιδιά που παίζουν , μιλούν, τσακώνονται, κοιμούνται, τρώνε και πάντα υπό την επίβλεψη των νηπιαγωγών κλπ. για μεγάλο μέρος της μέρας, ώσπου θα έρθεις εσύ απ' τη δουλειά και θα το πάρεις στο σπίτι.
Και σ' αυτό το θέμα πάλι βοηθούν οι παππούδες όποτε χρειάζεται. Αυτός είναι και ο ρόλος τους άλλωστε. Κάτι σαν "βοηθητικοί γονείς"...
Τρίτο επιχείρημα (αφορά κυρίως ζευγάρια):
"Δεν έχουμε την οικονομική επιφάνεια να μεγάλώσουμε ένα παιδί, όπως θέλουμε".
Ε, συγνώμη τώρα, αλλά θα γίνω κακός.
Ποιος σας είπε ρε ότι δικαίωμα ή υποχρέωση