Έγκληση-μήνυση κατά του κ. Γ. Α. Παπανδρέου, για δυσφήμηση, συκοφαντική δυσφήμηση, έσχατη προδοσία και άλλα.

Της Χριστίνας Σαλεμή

ΚΑΤΑ:Του Γεωργίου Παπανδρέου

Κύριε/-α Εισαγγελέα,
Ο εγκαλούμενος- μηνυόμενος, γεννήθηκε στις 16 Ιουνίου 1952 στο Σαιντ Πωλ (St Paul) της Μινεσότα (Minnesota), Η.Π.Α., όπου ο πατέρας του, ο μετέπειτα πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, κατείχε πανεπιστημιακή έδρα. Είναι επίσης εγγονός του πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Amherst College στη....
Μασαχουσέτη (Massachusetts), την περίοδο 1970-1975, πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics, Ηνωμένο Βασίλειο (1975-1977). Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Στοκχόλμη και έχει παρακολουθήσει μεταπτυχιακά μαθήματα στο Κέντρο Διεθνών Σχέσεων στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Από τα 29 του (1981) είναι στην Ελληνική Βουλή και από τα 33 σε κυβερνητικές θέσεις. Συγκεκριμένα : Ξεκίνησε ως Υφυπουργός Πολιτισμού (Ιούλιος 1985 - Φεβρουάριος 1987) στην κυβέρνηση του πατέρα του και μέχρι το 1996 συνέχισε ως Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1988 - 1989), Υφυπουργός Εξωτερικών (Οκτώβριος 1993 - Ιούλιος 1994) και Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Ιούλιος 1994 - Σεπτέμβριος 1996). Όταν αρρώστησε ο πατέρας του και παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να εκλέξει τον καινούργιο πρωθυπουργό και ο εγκαλούμενος μηνυόμενος στον επαναληπτικό γύρο των εκλογών αυτών, στήριξε με την ομάδα του ( Φίλιππος Πετσάλνικος, Νίκος Σηφουνάκης, Δημήτρης Παλαιοθόδωρος κλπ) τον Κώστα Σημιτη, ο οποίος είχε ως αντίπαλο τον Άκη Τσοχατζόπουλο , εκλεκτό του Ανδρέα Παπανδρέου, υπουργό Εσωτερικών και αναπληρωτή πρωθυπουργού κατά το διάστημα της ασθένειας του πρωθυπουργού. Τη στήριξή του στον κ. Σημίτη προσέφερε και στο Συνέδριο για την εκλογή του ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου τον Ιούνιο του 1996. Ο νέος πρωθυπουργός τον διατήρησε υπουργό Παιδείας, και αργότερα τον μετέθεσε στο υπουργείο Εξωτερικών ως αναπληρωτή υπουργό αρχικά και ως υπουργό στη συνέχεια. Μόλις πήγε στο υπουργείο Εξωτερικών και έχοντας προφανώς το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, άρχισε να διευρύνει τις επαφές του και στο εσωκομματικό πεδίο. Πολλώ δε μάλλον από τις 19 Φεβρουαρίου 1999, όταν προβιβάστηκε σε υπουργό διαδεχόμενος τον κ. Πάγκαλο, ο οποίος αντικαταστάθηκε λόγω ολιγωρίας στην υπόθεση Οτσαλάν. Μετά τις εκλογές τις 9 Απριλίου 2000 διατήρησε το Υπουργείο Εξωτερικών και όταν άνοιξε το θέμα της μη αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, άρχισε τακτικές συνομιλίες με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και ήταν ο μόνος υπουργός που δεν είχε βρεθεί «στα όπλα» με την ηγεσία της Εκκλησίας. Γενικότερα όμως, όπως έλεγαν τότε οι αντίπαλοί του, oυδείς ξέρει ποιες είναι οι απόψεις του για τα θέματα της επικαιρότητας. Ποια είναι η θέση του για το ασφαλιστικό, για τη φορολογική μεταρρύθμιση, για τις σχέσεις ΠΑΣΟΚ-αριστεράς; Ακόμη κι όταν είναι υποχρεωμένος ν' απαντήσει σ' αυτά τα ερωτήματα, επιλέγει «στρογγυλές» θέσεις που δε στενοχωρούν κανέν