Ευθύνες και κυρίαρχο Πολιτικό Σύστημα

Του Νίκου Κοτζιά
Κύρια πηγή της κρίσης είναι η οικονομία. Κύρια αιτία που σε ΕΕ και Ελλάδα δεν μπορεί να βρεθεί ικανοποιητική λύση αντιμετώπισης της κρίσης είναι η πολιτική. Νομίζω ότι έχει επιβεβαιωθεί πλέον από τις εξελίξεις η θέση που εδώ και δύο χρόνια υποστηρίζω, σύμφωνα με την οποία η Πολιτική έχει μπλοκάρει και δεν παράγει λύσεις με διορατικότητα, εμβέλεια και.....
αποφασιστικότητα.Οι κυρίαρχες δυνάμεις στην προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι όλα είναι μονόδρομος επιδιώκουν να «θάψουν» τις εναλλακτικές λύσεις και όσους εκ των πολιτών διαθέτουν διαφορετικό τρόπο σκέψης. Πριν δύο χρόνια εμφανίζονταν το πρώτο Μνημόνιο ως μονόδρομος. Μάλιστα, υποστηριζόταν από όλα τα τμήματα του Κόμματος του Μνημονίου ότι το συγκεκριμένο μνημόνιο ήταν μονόδρομος και κατά προέκταση δεν υπήρχαν καν περιθώρια διαπραγμάτευσης. Η ίδια η ζωή τους διέψευσε πολύ σύντομα και κάτω από την πίεση των πραγματικών γεγονότων, καθώς και λογικών-τεκμηριωμένων απόψεων, όπως της παρούσης στήλης, υποχρεώθηκαν σε αλλαγές. Η ολοφάνερη αποτυχία της πολιτικής των κυβερνήσεων Παπανδρέου και της Τρόικας, οδήγησαν τις δυνάμεις του Μνημονίου σε προσαρμογές, αλλά και διαφοροποιήσεις στα πλαίσια πάντα της ίδιας λογικής. Αρκετοί, μάλιστα, από τους υποστηρικτές του Μνημονίου παριστάνουν μαζί με τα κανάλια της διαπλοκής και την ΝΕΤ ως να είναι οι μόνοι που δικαιούνται να ομιλούν επί της αποτυχίας του μνημονίου.Σήμερα, εντός του Κόμματος του Μνημονίου, κυκλοφορούν διάφορες απόψεις για το πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί πιο αποτελεσματικά και «καλύτερα» το όποιο μνημόνιο. Ανάμεσά τους καταγράφεται και μία, σύμφωνα με την οποία η αποτυχία του Μνημονίου δεν οφείλεται στον αντιλαϊκό και λανθασμένο χαρακτήρα του, αλλά στο ότι δεν εφαρμόστηκαν οι αναχρονισμοί που προωθούσε (όπως ο περιορισμός της λειτουργίας της δημοκρατίας και τα κοινωνικά δικαιώματα) με επάρκεια και επιμονή. Με άλλα λόγια, την αποτυχία του φαρμάκου δεν την εξηγεί η άποψη αυτή ως λάθος διάγνωση ή έστω συνταγή, αλλά ως δήθεν ανεπάρκεια στις δόσεις και ανεπαρκή φροντίδα από τον ασθενή να λαμβάνει στη σωστή τους ώρα τα φάρμακα. Αυτές οι προσεγγίσεις είναι οι κοινωνικά πλέον κυνικέ. Δεν αντλούν ιδέες και κοινωνικά στηρίγματα από την ελληνική πραγματικότητα, αλλά από αντιγραφές πολιτικών που απέτυχαν παλαιότερα στο εξωτερικό, ενώ στηρίζονται στις ξένες πλάτες, όπως κάποιοι άλλοι στηρίχθηκαν στο παρελθόν στις ξένες λόγχες.Ορισμένοι οπαδοί του «καλύτερου» και πιο αποτελεσματικά εφαρμοζόμενου μνημονίου, επιθυμούν να διαμορφώσουν ένα κόμμα κυβερνητικό. Κατανοούν ότι δεν μπορεί να είναι πλειοψηφικό. Εκείνο που επιδιώκουν είναι να συγκροτήσουν ένα κόμμα αιχμή της διαπλοκής και της τρόικας, δηλαδή της συνολικής παράταξης του Κόμματος του Μνημονίου. Προσβλέπουν να το εγκαταστήσουν στο νοητό κέντρο του δικομματικού συστήματος ώστε να καθορίζουν το γίγνεσθαι στην πολιτική σκηνή, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που δεν θα υπάρχει αυτοδυναμία. Στόχος, το μικρό αναχρονιστικό κόμμα να ορίζει τον πρωθυπουργό και να καταλαμβάνει δυσανάλογα -προς την δ