Δεξιά και Αριστερά κουραφέξαλα

Πριν από χρόνια, ακόμη και πριν ένα μόλις χρόνο, κανείς δεν πίστευε πραγματικά ότι θα μπορούσαν να μειωθούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα και πολύ περισσότερο στο Δημόσιο, όχι 30% αλλά ούτε καν 5%. Κι όμως να που σήμερα βαδίζουμε στο 30% και αν υπολογίσουμε και τον πληθωρισμό, σε ένα χρόνο από σήμερα θα έχει....
ξεπεράσει το 40%, χωρίς αναμενόμενο φρένο στην πτώση. Θυμάμαι, ποιος δεν θυμάται το σλόγκαν “Μπες στο Δημόσιο, σίγουρος μισθός, σίγουρη δουλειά”. Τώρα, ακόμη και στο “απόρθητο” Δημόσιο καταλύθηκε η σιγουριά του ύψους του μισθού, αλλά και απολύσεις έχουμε, αφού οι διακοπές των συμβάσεων των “προσωρινών” υπαλλήλων που καλύπτουν πάγιες ανάγκες είναι ξεκάθαρα κεκαλυμμένες απολύσεις. Ήταν προσχεδιασμένο, απ’ ότι φάνηκε, αφού τα τελευταία 10 χρόνια οι περισσότερες από τις ανάγκες, πραγματικές ή μη (ψηφοθηρικές ή βολέματος) για προσλήψεις στο Δημόσιο γίνονταν είτε με Stage, είτε με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που προς απόδειξη του παγίου, ανανεώνονταν με τη λήξη τους, αναμένοντ