Δεν μας ξανάρχεται… κουτόφραγκος

Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη[email protected]
ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ (δεκαετία του ’80) τα «φασολάκια ξου (ξένος)»- παραγγελία του γκαρσονιού, κάθιδρου κι αξύριστου, με την πετσέτα στον ώμο, ενίοτε και με το τσιγάρο στο στόμα. Το ελληνικό δαιμόνιο εκπεφρασμένο με τη λειψή μερίδα, την κλεψιά στην «πρόσθεση» και την αγένεια. Κι ήταν…μαγκιά, καπατσοσύνη, ένας μικρός...θρίαμβος τουριστικός, με δράστη τον........
ρωμιό και θύμα τον τουρίστα.

ΔΕΝ κράτησε πολύ το…πανηγύρι. Ήρθαν τα «πακέτα». Όλα προπληρωμένα και «εντός». Στα
αξιοθέατα ο… κουτόφραγκος, μια βόλτα με σπόρια και πορτοκαλάδα και τα «φασολάκια Ξ» ας τα φάει μονάχος του ο (πονηρός) ρωμιός. Κι ήρθε καιρός που η πληρότητα των κρεβατιών έγινε άδειασμα και εγκατάλειψη. Έπεσε κλάμα. Η σοφίτα του κυρ-Μήτσου που τη νοίκιαζε τρίβοντας τα χέρια και με ύφος επιχειρηματία και το «κοτέτσι» της κυρα-Μαρίας για τουριστικό(!) δωμάτιο άδειασαν για τα καλά και μόνιμα. Αυτά, στα χρόνια των «παχέων αγελάδων», τότε που η δημοκρατία εξαλλά
Keywords
Τυχαία Θέματα