Χρήστος Σβετζούρης

Τζούμα Γραίκα, Μουστοθυσία Αθαμανών, έκδοση Δήμου Αγνάντων, ΠΕΤΡΑ 2010, σ.σ. 187. Αν δεχτούμε ότι η αφανής αρμονία... (η αρμονίη του Ηρακλείτου)1 υπερέχει της φανερής, γιατί προκύπτει από την αθέατη ένωση αντιθέτων, που συνάμα εκφράζει την ταυτότητα του είναι, την ακατάπαυστη ροή των πάντων, τότε το έργο του Χρ. Σβετζούρη αποκτά ταυτότητα και λόγο υπάρξεως. Είναι πάνω απ’ όλα έργο μουσικής αρμονίας. Το υπόστρωμα του ποιητικού έργου είναι ένας μύθος, μια ποιητική αφήγηση ιδιότυπης θυσίας στο θεό Διόνυσο, που απηχεί την επινόηση του τσίπουρου στα χωριά των Τζουμέρκων. Η τελετουργία της μεταφοράς του μούστου στο βωμό και η τέλεση της θυσίας αποτελούν το μυθικό υφάδι για να αναδειχθούν διαθλαστικά πρόσωπα, συμπεριφορές, ήθη και διαχρονικές αντιλήψεις των ορεσίβιων κατοίκων. Όλα αυτά πειθαρχούν σ’ ένα μουσικό ρυθμό που συναιρεί την παράδοση, τη γλώσσα, το χορό, το λόγο. Η ποιητική τεχνική του Χρ. Σβετζούρη ανακαλεί τη θεωρία των Πυθαγορείων, ότι η μουσική κάνει τον άνθρωπο εύρωστο, σω