Ασε στον Παπαδήμο όσο χρόνο πρέπει μπας και σωθεί η παρτίδα, «πατρίδα»...

Θέμος Αναστασιάδης

Σιγά τώρα και τι μας νοιάζει πότε θα ’ρθει η 6η δόση... Και τι μας μέλλει τι θα γίνει με τη Συμφωνία Διάσωσης με το haircut... Και τι μας κόφτει αν θα μείνουμε στο ευρώ τελικά, αφού κι αυτό παραπαίει γενικά! Στο μυαλό μας άλλα είναι τα μεγάλα θέματα...
Πότε θα εκδηλωθούν οι κινήσεις αμφισβήτησης του Γιώργου; Πώς θα αποκατασταθούν οι σχέσεις... Καμμένου - Σαμαρά; Ποιον χαλάει πιο πολύ ως χαρακτήρα η συνεύρεση με τον ΛΑΟΣ; Το ΠΑΣΟΚ ή μήπως τη Ν.Δ.; Ή τον ίδιο τον Καρατζαφέρη; Σαν να μην πέρασε μια μέρα μάς ξανάπιασε η «τρέλα» και ασχολούμαστε με τα παρελκόμενα σε σχέση με τα γενικά και τα καθοριστικά; Διότι, αν δεν παραμείνουμε στην ευρωζώνη, πρέπει να πας σε μέντιουμ και σε χαρτορίχτρα για να βρεις ποιο θα ’ναι το μισθολόγιο του Δημοσίου. Αν υπάρχει μισθολόγιο, κι αν υπάρχει Δημόσιο!

Καταρχάς, λοιπόν, ας θυμηθούμε ότι είπαμε να συμφωνήσουμε στα βασικά. Βγάλαμε τον Παπαδήμο πρωθυπουργό διά σιωπηλής... βοής ΟΧΙ για να αποκαταστήσει την κοινωνική δικαιοσύνη, ούτε για να γκρεμίσει τον δικομματισμό ή να αναστήσει τον παπανδρεϊσμό (του βάζω όλο και πιο δύσκολα!). Τον βγάλαμε για να μας κρατήσει στο ευρώ και να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Ναι ή όχι; Αν συμφωνούμε σ’ αυτό το μίνιμουμ, το οποίο παραμένει και διακύβευμα, μια που οι εταίροι μας φαίνεται να μας έχουν πάρει «γραμμή» για το Plan B, πρέπει ν’ αφήσουμε τον άνθρωπο να κάνει τη δουλειά του. Υποτίθεται ότι κατά 70%, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, είμαστε ευχαριστημένοι που ανέλαβε. ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ; Για να εφαρμόσει πιο σωστά και αποτελεσματικά το ανάλγητο, αντιλαϊκό κ.λπ. κ.λπ. πρόγραμμα επαναπροσαρμογής στις «νεκρές»(;) συμφωνίες του Ιουλίου και του Οκτωβρίου. Ως εδώ καλά; Αν συμφωνούμε λοιπόν στα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, πρέπει να του δώσουμε την άνεση και τον χρόνο να δουλέψει, και όχι να του κάνουμε τη ζωή όλο και πιο δύσκολη, ο καθένας με το βιολί και το... deadline του! Στο κάτω-κάτω για 100 μέρες βγήκε, και αν αφαιρέσουμε Κυριακές, γιορτές και προεκλογικά, μιλάμε για καμιά... σαρανταριά! Κάπως σαν τη Σαρακοστή, με τη διαφορά ότι δεν είναι σίγουρη η Ανάσταση. Αρα, μήπως θα ’πρεπε να του δώσουμε περισσότερο χρόνο, ή τουλάχιστον ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ, όπως έκαναν οι Ιταλοί, για να φαινόμαστε στους ξένους πιο σοβαροί; Δηλαδή, αν 19 Φλεβάρη γίνεται το «σώσε», εμείς θα κάνουμε εκλογές;

Συνεπώς, θα ήταν πολύ ριψοκίνδυνο να ξεκινήσουν οι εσωκομματικές διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ... εδώ και τώρα! Αν είναι δυνατόν μια κυβέρνηση που κατά 80% στηρίζεται στην Ιπποκράτους κ.λπ. κ.λπ. να λειτουργήσει στοιχειωδώς, εάν οι υπουργοί της εμπλακούν, σαν έτοιμοι από καιρό, στη μάχη της διαδοχής ή καταλήξουν εθελοντές-καμικάζι στην «προεδρική φρουρά». Οσοι θέλουν να «φάνε» τον Παπανδρέου, αν νομίζουν ότι πρέπει και μπορούν, έχουν όλο τον χρόνο μπροστά τους ΜΕΤΑ! Ούτε οι μεν ούτε ο δε πρέπει να βιάζονται για κάλπη. Δεν προβλέπεται δα και «αποθέωση». Αν ο Παπανδρέου πιστεύει ότι μπορεί και πρέπει να παραμείνει αρχηγός του Κινήματος. Οσο αργότερα τόσο καλύτερα για όλους. Οι πρώτοι έσονται έσχατοι. Δεν