Αποχή από οποιαδήποτε οικονομική συναλλαγή 20-26 Οκτώβρη 2011

Έχετε σκεφτεί ποια είναι η κινητήρια δύναμη του συστήματος; Ποιο είναι το καύσιμο για να λειτουργεί η μηχανή του κράτους που μας καταδυναστεύει; Και βέβαια το έχετε σκεφτεί… Το χρήμα.

Από τη μία πλευρά: Υπάρχουν οι τράπεζες που εδώ κ δεκαετίες με παράνομες χρεώσεις, αντισυνταγματικά πανωτόκια, δάνεια, πιστωτικές, ληστρικά επιτόκια, μας κατακλέβουν. Το κράτος, όχι μόνο συνηγορεί και καλύπτει αυτήν την τακτική των τραπεζών, αλλά προσθέτει στην πλάτη μας εξοντωτική φορολογία που....
καθημερινά αυξάνει και τροποποιείται σύμφωνα με τις ανάγκες του τέρατος, δηλαδή του συστήματος. Προστίθενται νέες έκτακτες - παράνομες εισφορές, τέλη, σε όλα. Στους μισθούς μας, στις συντάξεις, στην υγεία - χρέωση για επίσκεψη στα νοσοκομεία, στις περιουσίες μας που τις έχουμε ήδη χιλιοπληρώσει, παράνομα κ ακριβά διόδια, στα εισιτήρια ΜΜΜ, αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, στα καθημερινά αναγκαία αγαθά που χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε. Πανάκριβες και παράνομες υπηρεσίες παντού.
Οι δε μεγαλοεπιχειρηματίες φοροδιαφεύγουν με τις off shore τους… και καλούμαστε εμείς να πληρώσουμε την κρίση τους.



Από την άλλη είμαστε εμείς… Ο ένας και μοναδικός κινητήριος μοχλός όλου αυτού του συστήματος. «Αυτοί» το ξέρουν ότι εμείς και μόνο εμείς μπορούμε και το συντηρούμε. Εμείς το «ταΐζουμε». Όλα τα παραπάνω τα φτιάχνουν για τον καλύτερο πελάτη τους, εμάς. Το κακό είναι ότι «εμείς» δεν το έχουμε καταλάβει, δεν έχουμε καταλάβει πόση δύναμη έχουμε στα χέρια μας.

Ήταν δυστυχώς πολύ αργά όταν αποφασίσαμε να ενωθούμε και να αντιδράσουμε σε όλους αυτούς που καπηλεύονται τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας. Ωστόσο, «αγανακτήσαμε» όπως λένε οι πολλοί, βγήκαμε στους δρόμους, φωνάξαμε, με λίγα λόγια δείξαμε ότι πάμε να σηκώσουμε κεφάλι. Τα αποτελέσματα οι περισσότεροι τα γνωρίζουμε.

Στο απόλυτα «δημοκρατικό» και «δίκαιο» κράτος που ζούμε, σαν απάντηση στις ειρηνικές διαμαρτυρίες μας εισπράξαμε βία. Και, μάλιστα, πολύ βία….

Οι «μεγάλοι» φοβούνται την αντίδραση του κόσμου και γι αυτό δεν τον θέλουν στο δρόμο, αντίθετα τον θεωρούν μεγάλο κίνδυνο.
Όπως αποδείχθηκε, αυτός ο πόλεμος ήταν, είναι και θα είναι άνισος. Εμείς πολεμάμε με το δίκιο που μας πνίγει, αυτοί απαντάνε με χημικά, βία, χούντα. Αποτέλεσμα: Όλο αυτό είναι απλά μια τσιμπιά στο παχύδερμο «τέρας».

Πήγαμε στον πόλεμο άοπλοι, έχοντας ξεχάσει στο σπίτι μας το μεγαλύτερο όπλο, το πιο δυνατό, που όσο και να πυροβολεί δε χύνεται ούτε μια στάλα αίμα, δεν ανοίγει κανένα κεφάλι, δεν καίγεται κανένα κτίριο, δεν κλείνει κανένας δρόμος. Ποιο είναι αυτό; Μα τι άλλο από το πορτοφόλι μας.

Το ΣΥΣΤΗΜΑ - ΘΗΡΙΟ θρέφεται με χρήμα, το χρήμα το παράγουμε και το διακινούμε μόνο ΕΜΕΙΣ. Αυτό όσο πεινάει (και είναι αχόρταγο) τόσο θα μας κυνηγάει. Κι αν δεν το ταΐσουμε τι θα γίνει;;; Έχετε σκεφτεί πως με μια δύσκολη φαινομενικά αλλά παράλληλα απλή κίνηση μπορούμε να το ταρακουνήσουμε μέχρι και να το ρίξουμε για τα καλά; Μήπως κι έτσι «καταλάβ