Από το Δημοψήφισμα της Κουτοπονηριάς στον Πανικό της Κυβέρνησης Συμφωνημένης Μειοδοσίας

Απόστολος Πιερρής

Εξώρχησα δεόντως σε προηγούμενο άρθρο μου την κουτοπονηριά που ωδήγησε στην εξαγγελία του δημοψηφίσματος για την κύρωση της μέλλουσας νέας Δανειακής Σύμβασης της Ελλάδας σύμφωνα με την Μή-Απόφαση της «Ευρώπης» στις 26-7 Οκτωβρίου. Υπήρχε, να προσθέσω, και μια εξωτερική διάσταση της κουτοπονηριάς. Τάχα θα.....
επιέζοντο οι Εταίροι μας να δράσουν γρήγορα και ευεργετικώτερα για την χώρα ώστε να μπορεί να «πωληθεί» το πακέτο ευχερέστερα στην Ελλάδα και ταυτόχρονα να λήξει σύντομα το γενικώτερο θέμα της σταθεροποίησης της Ευρωζώνης.
Όνειρα χειμερινής και ασελήνου νυκτός. Το περίστροφο στράφηκε για μια ακόμη φορά εναντίον μας!
Η κουτοπονηριά μέσα και έξω γυμνώθηκε και μαστιγώθηκε ανελέητα για τον λόγο που κάθε κουτοπονηριά τελικά ναυαγεί και πάντα χάνει. (Το «τελικά» ειναι πολύ βραχυπρόθεσμο στις μέρες μας των μεγάλων και ταχύτατων αλλαγών – τα καλά των Εποχών Μεταβολών!) Και ο λόγος αυτός ειναι απλώς η τα πάντα υπερβάλλουσα και κυριεύουσα δύναμη της αλήθειας και της πραγματικότητας, του Όντος. Την οποία αλήθεια και πραγματικότητα εκφράζουν στο οικονομικό πεδίο οι ελεύθερες αγορές.
Οι αγορές, ως φυσικό σύστημα, θέλουν πάνω από όλα πραγματισμό: ολοσχερή επαφή με την πραγματικότητα – την λογική του όντος. Γιατί αξία ειναι η χρησιμότητα, και δεν υπάρχει φανταστική χρησιμότητα. ΟΙ αγορές θέλουν έπειτα πίστη, αξιοπιστία. Και κατά τρίτο μόνο λόγο θέλουν σταθερότητα – και αυτήν φυσικά δυναμική, ενός οργανικού συστήματος, όχι στατική, ενός νεκρού πτώματος, σταθερότητα της συνεχούς κατά τάξιν κίνησης, όχι του παγιωμένου και παγωμένου status quo.
Για να δούμε λοιπόν τα πράγματα και πως δρομολογήθηκε η λογική τους πάνω από την «λογική» του παραλογισμού της κουτοπονηριάς.
Και πρώτα από όλα οι εγχώριοι κουτοπόνηροι πίθηκοι λογάριασαν χωρίς τους Κυρίους (και Εταίρους!) τους! Και το κακό για το Καθεστώς (και το καλό για εμας, την Κοινωνία των Δημιουργών) είναι ότι οι Κύριοί τους έχουν ριζικά διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ τους. Έτσι ο Σαρκοζί εξερράγη υπέρ των Γαλλικών συμφερόντων – ο οποίος κάνει κακή διαχείριση της κακής κατάστασης της Γαλλίας και της γενικής Γαλλικής εξασθένησης. Η Γαλλία κατέρχεται την κλίμακα ισχύος απολύτως και σχετικώς. Σε λίγο θα υποβαθμιστεί η πιστοληπτική ικανότητά της. Ο ΓαλλοΓερμανικός Άξονας της Ευρώπης (οι Δυτικοί και Ανατολικοί Φράγκοι της Βαρβαρίας!) είναι παρελθόν: υπάρχει Γερμανική Εστία πλέον του Ηπειρωτικού Ευρωπαικού Συστήματος, ως ώφειλε και έδει! Ο Σαρκοζί προσπαθεί να περιορίσει τη ζημιά με επικοινωνιακά τρικ. Δεν έχει καταλάβει, σαν καλός Γάλλος, ότι η πραγματικότητα δεν ξεγελιέται με φαινόμενα. (Ότι η ομορφιά δεν είναι θέμα ενδυματολογικής μόδας!) Οι αγορές δεν θέλουν πολιτικές αποφάσεις, αλλά πολιτική συρρίκνωση. Ο καθένας στα ίδια. Άλλο η οικονομία, άλλο η πολιτική.
Για λάθους λόγους λοιπόν ο Σαρκοζί επιβάλλει στον κατοχικό Πρωθυπουργό της χώρας μας αναδίπλωση. Πώς;
Η Γερμανία δεν ταράχτηκε από την αναγγελία του Δημοψηφίσματος. Κάτι περισσότερο