Trash hall...

Της Τζένης Κ.
«Μυρίζει μανούλα» έλεγε και βύθιζε τη μύτη του στο φρεσκοπλυμένο πετσετικό της μαμάς του ένα όμορφο πιτσιρίκι των διαφημίσεων, πριν από κάποια χρόνια. Στον εγκέφαλό μας υπάρχουνε έλικες όπου κείνται συνδεδεμένες για....
πάντα οι αναμνήσεις μας μαζί με την οσφρητική τους επένδυση. Η επίκληση της ανάμνησης, επαναφέρει και την αντίστοιχη μυρωδιά. Η επίκληση της μυρωδιάς επισύρει και τη συγκεκριμένη ανάμνηση. Γι’ αυτό και το διαφημιστικό δαιμόνιο σ’ εκείνο το σποτ επικαλούνταν με διττό τρόπο τη μητρική φιγούρα και το μητρικό άρωμα.

Μαμά είναι και η πατρίδα. Κι εχθές, για μια στιγμή, καθώς εφύσηξεν ωραία το βραδινό αεράκι, μου μύρισε μανούλα πατρίδα... Η αντίστοιχη έλικα του εγκεφάλου μου αναβόσβησε σαν επιλεγμένο τραγούδι σε παλιό τζουκ μποξ. Αυτό ήταν. Ελληνικά ακρογιάλια μετά την επέλαση των πλαστικοφόρων θηλαστικών, ακάλυπτοι χώροι όπισθεν τουριστικών μαγέρικων, άφιλτρα φουγάρα, αλογόκριτες καμινάδες, ύπαιθρος πλατιά σα μεγάάάάλο σταχτοδοχείο, ξαλ