O Ρωσικός κομμουνισμός ως ένας από τους βασικούς υπαίτιους της Μικρασιατικής καταστροφής

Ένας από τους βασικότερους συντελεστές της τελικής ήττας του Ελληνικού στρατού και της συνεπακόλουθης Μικρασιατικής Καταστροφής υπήρξε η σημαντική μπολσεβικική υλικοστρατιωτική βοήθεια που παρείχαν οι Ρώσοι κομμουνιστές στον Κεμάλ. Ήδη από τις αρχές του 1919 χάρις την γεωμετρική αριθμητική αύξηση του Κόκκινου στρατού και την πετυχημένη στιβαρή ηγεσία του Τρότσκι, η αντεπανάσταση των "Λευκών" είχε ουσιαστικά αποτύχει όπως και η συμμαχική εκστρατεία στην Ουκρανία στην οποία η Ελλάδα συμμετείχε με μια μεραρχία. Έτσι το νέο κομμουνιστικό καθεστώς κατάφερε να στερεωθεί στο εσωτερικό και ξεκίνησε τις επεμβάσεις στο εξωτερικό υποβοηθώντας κομμουνιστικές εξεγέρσεις στην....
Γερμανία (Σπαρτακιστές) και στην Ουγγαρία το 1920 (Μπέλα Κουν).

Η αντιιμπεριαλιστική εκστρατεία του Λένιν ταίριαζε απόλυτα με το πολιτικό πρόγραμμα του Κεμάλ που ουσιαστικά στρεφόταν κατά των νικητών του Α΄παγκοσμίου πολέμου. Ταυτόχρονα το νεοπαγές κομμουνιστικό καθεστώς είχε βρεθεί σε Διεθνή απομόνωση και αναζητούσε ερείσματα και διεθνή
διπλωματικά στηρίγματα, ενώ είχε προκαλέσει οργή στους Ρώσους κομμουνιστές η Ελληνική συμμετοχή στην εκστρατεία της Ουκρανίας την οποία είχαν χαρακτηρίσει ως ιμπεριαλιστική. Έτσι τα δύο καθεστώτα ήρθαν σε συννενόηση και διαπραγματεύσεις ήδη από το δεύτερο εξάμηνο του 1920, και υπέγραψαν το πολύ σημαντικό Τουρκοσοβιετικό Σύμφωνο Φιλίας (3 Μαρτίου 1921). Το σύμφωνο αυτό ουσιαστικά διένειμε ανάμεσα στις δύο χώρες τα έδάφη του "Αρμενικού κράτους" το οποίο είχε ιδρυθεί "στα χαρτιά" της Συνθήκης των Σεβρών χάρις την Αμερικανική επιμονή. Σύμφωνα με την σημαντική αυτή διμερή συμφωνία η Κεμαλική Τουρκία κρατούσε το Κάρς και το Αρδαχάν ενώ οι Ρώσοι κομμουνιστές διατηρούσαν υπό τον έλεγχο τους το Βατούμ, ενώ οι δύο χώρες αποκτούσαν πλέον κοινά σύνορα. Eπίσημες αναφορές του Υπουργείου Eξωτερικών της σοβιετικής Pωσίας

o Κεμάλ με Ρώσους ιθύνοντες
καταγράφουν με λεπτομέρειες την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που έδωσε ο Λένιν στο Mουσταφά Kεμάλ. Ιδού ελάχιστα από τα τεκμήρια από το Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης και μάλιστα από το προσωπικό αρχείο του Λένιν.

H πρώτη δόση ήταν το καλοκαίρι του 1920. O Γ. Oρτζονικίτζε παρέδωσε σε αντιπροσώπους της M.E.T. 6 χιλιάδες όπλα, 5 εκατομμύρια σφαίρες και 17.600 οβίδες. Tο Σεπτέμβριο παραδόθηκαν στο Eρζερούμ 200,6 χιλιόγραμμα χρυσού σε ράβδους. Tο Nοέμβριο του 1920 διακόπηκε προσωρινά η παράδοση χρυσού και όπλων εξαιτίας της εισβολής του κεμαλικού στρατού στην Aρμενία. Tο Δεκέμβριο επαναλήφθηκε η παράδοση χρυσού και όπλων. Tον Iανουάριο και Φεβρουάριο του 1921 παραδόθηκαν στον Tουαψή για λογαριασμό της κεμαλικής κυβέρνησης 1.000 βόμβες, 1.000 εγκαιροφλεγείς πυροσωλήνες, 1.000 γομώσεις, 1.000 σωλήνες στροφαλοτριβής, 4.000 χειροβομβίδες και 4.000 εγκαιροφλεγείς σφαίρες. Aυτές οι παροχές ήταν το πρόγευμα για το μεγάλο φαγοπότι που υπογράφτηκε στις 16 Mαρτίου 1921. Tότε ο Λένιν προσέφερε 33.275 τυφέκια, 57.986.000 φυσίγγια, 327 πολυβόλα, 54 τε