H ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ KAI H ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ

Γράφει ο ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ

Είναι κάτι τέτοιες στιγμές στην ιστορία, στιγμές εθνικής κρίσης, σε όλα τα επίπεδα, όπου μας καλούν να στραφούμε στο παρελθόν αναζητώντας σανίδα σωτηρίας σε ένα αβέβαιο και δυσοίωνο μέλλον. Μια αναζήτηση η οποία οφείλει να διδάξει στον σύγχρονο άνθρωπο τον δρόμο διαφυγής από την τρέχουσα κατάσταση. Σε κάτι τέτοιες ιστορικές συγκυρίες ψάχνουμε τον ¨σωτήρα¨ που θα σταθεί δίπλα μας και θα μας θέσει σε τροχιά ανάκαμψης. Η αναζήτηση αυτή, δίχως την απαραίτητη παιδεία, την ορθή γνώση των αιτιών των εκάστοτε προβλημάτων και.....
των μεθόδων αντιμετώπισης των μπορεί ευκόλως να μας οδηγήσει σε φαινόμενα ¨μεσσιανισμού¨, δημαγωγίας και εν τέλει σε τυραννία. Μόνος μας οδηγός σ αυτό το ταξίδι η ιστορία μας, με τα ατέρμονα παραδείγματα κρίσεων, προβλημάτων και λύσεων από ηγέτες, ηγέτες αληθινούς, συνειδητοποιημένους, σεβαστούς που η ιστορική τους και μόνο ανάμνηση αρκεί για να κατανοήσουμε την σημασία τους.

Ένας μεγάλος τέτοιος ηγέτης υπήρξε ο Σόλωνας. Η εποχή του παρουσιάζει τα ίδια κοινωνικό-ιστορικα χαρακτηριστικά με το σήμερα.

Κατά την εποχή του Σόλωνος ο πλούτος των Αθηνών είναι συσσωρευμένος στα χεριά των πλουσίων γαιοκτημόνων, των Πεδιέων, οι οποίοι κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος της καλλιεργήσιμης γης. Η κατώτερη κοινωνική τάξη, οι Διάκριοι, ζουν μέσα σε καθεστώς απόλυτης φτώχειας, εξαθλίωσης και μαρασμού. Η επιβίωση τους είναι πλήρως εξαρτημένη από τους Πεδιείς, οι οποίοι δανείζουν χρήματα με υψηλό επιτόκιο, στο οποίο τις περισσότερες φορές οι Διάκριοι δεν δύνανται να ανταπεξέλθουν. Ως υποθήκη καταχωρείται όχι μόνο η κτηματική τους περιουσία, πάνω στην οποία τοποθετούν έναν βράχο, ένα ¨άχθος¨ ή βάρος, αλλά και ο ίδιος τους ο εαυτός καθώς και των οικογενειών τους. Δεν σπανίζουν οι περιπτώσεις όπου πολλά άτομα, μη δυνάμενα να επιστρέψουν το χρέος τους, περιήλθαν στην ¨ιδιοκτησία¨ του δανειστού, η ακόμα διέφυγαν σε ξένους τόπους για να αποφύγουν την κατάσταση αυτή. Οι αφέντες τους πλέον μπορούν να τους μεταχειριστούν ως αυτοί θέλουν ή ακόμα και να τους πουλήσουν σε ξένες χώρες.

Κατ αναλογιαν με το σήμερα, το τραπεζικό σύστημα δανείζει με υψηλά επιτόκια και ,εν όψει της οικονομικής κρίσης, οι δανειζόμενοι δεν είναι σε θέση να αποπληρώσουν το χρέος τους. Η παραγωγικότητα της Ελλάδος αγγίζει τα όρια του μηδενός, η αγορά δεν κινείται και οι οφειλέτες χάνουν τα όσα έχουν θεσει ως υποθήκη. Βέβαια η υποθήκη του σώματος, κοινώς η δουλεία, έχει καταργηθεί προ πολλού, ωστόσο υπό την ευρύτερη έννοια του όρου, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει καταστεί υποχείριο των εκάστοτε δανειστών στους οποίους έχει στραφεί για να βελτιώσει το βιοτικό του επίπεδο αλλά και να καλύψει ανάγκες, πολλές από τις οποίες εντέχνως του έχουν εμφυτευτεί ως απαραίτητες. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σ αυτές αρκεί μόνο να αναλογιστούμε ότι ζούμε μέσα σε μια καθαρά καταναλωτική - υλιστική κοινωνία.

Η κοινωνία της τότε εποχής, του Σόλωνος, όπως καταλαβαίνουμε ευνοεί καθαρά τους πλουσίους και το άνοιγμα της ψαλίδας