20 Φεβρουαρίου 2012

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μεγάλα διλήμματα, όταν γύρω σου αλυχτούν εκβιαστές και μισθοφόροι της παραπληροφόρησης, έναν μπούσουλα μπορείς να έχεις, αυτόν που υποδεικνύουν οι αρχές σου, οι ιδέες σου κι η ελευθεροφροσύνη. Για να το συνοψίσω καλύτερα, όταν είσαι αντιμέτωπος με την πολιτική αλητεία και τον τυχοδιωκτισμό κι έχεις μπροστά σου την τεράστια ευθύνη της επιβίωσης της Πατρίδας, τότε πρέπει να.....
αφήσεις να απαντήσει η φιλοτιμία σου, ακουμπώντας στην Ιστορία, την μόνη, την πραγματική πολιτική επιστήμη. Δεν θα σε προδώσει ποτέ.

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, δεν γνωρίζω ποιες θα είναι οι αποφάσεις των δυο μεγάλων κομμάτων για την μεταβατική κυβέρνηση, που κάποιοι την θέλουν μη μεταβατική. Παρακολουθώ βέβαια με δέος την νεκρανάσταση διαφόρων πολιτικών και δημοσιογραφικών βαμπίρ, την οπισθοφυλακή της μεταπολιτευτικής παράγκας που προσπαθεί να φρονηματίσει τον Αντώνη Σαμαρά. Αντζέντηδες σκουπιδιαραίων, τρόφιμοι πρεσβειών και δουλοπάροικοι συμμαθητών, μπετατζήδων και μεγαλομεσιτών, προσπαθούν να πετύχουν σε τρεις μέρες ότι δεν πέτυχαν σε δυο χρόνια: να καταστήσουν τον Πρόεδρο της Ν.Δ. συνένοχο του αίματος.

Η δική του θεμιτή επιδίωξη, όπως την «διαβάζω» ως πολίτης, είναι κυβέρνηση εκατό ημερών και εκλογών, με, ει δυνατόν, μη συμμετοχή πολιτικών προσώπων από τη Ν.Δ., ώστε σε αυτές τις εκατό μέρες να υπάρξει η λιγότερη δυνατή ταύτιση με τους τυχοδιώκτες του Μνημονίου και των δημοψηφισμάτων.

Το μεγάλο ζητούμενο δεν είναι απλά η διαφύλαξη της προοπτικής του Αντώνη Σαμαρά για την Πρωθυπουργία. Είναι το ίδιο το συμφέρον της Πατρίδας, η διαφύλαξη όχι απλά ενός προσώπου αλλά μιας αστικοδημοκρατικής και ειρηνικής διεξόδου για τον Λαό μας.

Γιατί, ας μην νομίζουμε πως, αν τυχόν αύριο το πρωΐ θα είναι πρωθυπουργός ο Χ Παπαδήμος, με ή χωρίς συμμετοχή των οποιονδήποτε πολιτικών προσώπων, τότε λύθηκε το πρόβλημα της χώρας. Η πολιτική της ύφεσης, της ανεργίας, των κατεβασμένων ρολών και πια της υπανάπτυξης, ναι, της υπανάπτυξης, αδέρφια, καλά κρατεί. Θα μας πηγαίνουν από δόση σε δόση με νέο κάθε φορά ultimatum. Ο Σόϊμπλε, ο Ρεν κι όποιος άλλος «φίλος» και «εταίρος», θα μας τραβάει κι από ένα φετφά κι εμείς θα κάνουμε διακομματικό «παρουσιάστε αρμ» πάνω στα κόκαλα της Πατρίδας και στα αποκαΐδια της οικονομίας μας και της κοινωνικής συνοχής;

Το ξαναγράφω λοιπόν, η Πατρίδα χρειάζεται γκεσέμι κι όχι συνεργαζόμενους λογιστές. Η όποια αναγκαία λύση θα προκύψει μπορεί να είναι μόνο προσωρινή, διεκπεραίωσης ως την 19η Φεβρουαρίου 2012. Χρειάζεται το συντομότερο δυνατό πολιτική και μόνο πολιτική λύση, μέσα από την αποτύπωση στις κάλπες της βούλησης του αφέντη του τόπου, που είναι ο Λαός. Ακόμη τουλάχιστον, όπως είδα πριν από λίγο από το παράθυρο του γραφείου μου, στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης κυματίζει η γαλανόλευκη κι όχι η σβάστικα, η τρικολόρ ή κάτι άλλο. Ευρωπαϊστές είμαστε κι ήμασταν κι όταν κάποιοι άλλοι φορούσαν ακόμη ζιβάγκο και φώναζαν «ΕΟΚ κ