Βρε μανία που έχουν να χρεοκοπήσουμε!

Του Στέφανου Κοτζαμάνη 
Ένας σωρό καθηγητές και οικονομολόγοι μας έλεγαν τόσο καιρό να μην ακούμε τα λόγια των Ευρωπαίων, γιατί μπορεί η Ελλάδα να μην είχε τυπικά πτωχεύσει, αλλά είχε πτωχεύσει στην πράξη...

"Φανταστείτε αντί για χώρα να είχαμε μία εταιρία που δεν έχει πληρώσει τους προμηθευτές της εδώ και κάτι χρόνια. Η εταιρία αυτή δεν θα είχε πτωχεύσει;", ρωτούσαν.

Ωστόσο, μετά το αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής της προηγούμενης Πέμπτης, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά. Γιατί, αν μία επιχείρηση συμφωνήσει αλλαγή όρων με τις τράπεζες και τους....... δανειστές της (όπως κάνει τώρα η Ελλάδα), κανείς δεν θα βγει να πει πως αυτή πτώχευσε! Άρα, θέμα πτώχευσης στην πράξη δεν υπάρχει, τουλάχιστον επί του παρόντος!

Τι λένε, όμως, τώρα πολλοί από τους ίδιους κυρίους; Πως, αν θεωρήσουμε ως ορισμό της πτώχευσης το γεγονός ότι ένα κράτος δεν αποπληρώνει σύμφωνα με τους αρχικούς όρους τις υποχρεώσεις του, τότε η Ελλάδα θεωρείται πτωχευμένη (γιατί άραγε σπεύδουν να προκαταβάλουν την άποψη των ξένων οίκων;).

Ενώ, δηλαδή, μέχρι και την Πέμπτη το απόγευμα (21/7) υποστήριζαν "αφήστε το τυπικό κομμάτι" (που έλεγε πως η χώρα δεν πτώχευσε), τώρα λένε "αφήστε το ουσιαστικό, γιατί υπάρχει ο φόβος να ισχύσει το τυπικό κομμάτι του ορισμού της χρεοκοπίας"...
Βρε μανία που έχουν κάποιοι κύριοι να δουν τη χώρα μας να χρεοκοπεί! Μα, βρε μανία!

Όσον αφορά στις περίφημες εκθέσεις των ξένων οίκων, μετά την ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, δεν είναι λίγες εκείνες οι οποίες φοβούνται πως η συμμετοχή των ιδιωτών δεν θα είναι μεγάλη και ότι η Ελλάδα θα αναγκαστεί να οδηγηθεί σε νέα αναδιάρθρωση του χρέους της (με μεγαλύτερο κούρεμα από το 2013, ή από το 2014 και μετά).

Ας προσπαθήσουμε, όμως, να πάρουμε τα πράγματα με τη λογική, τονίζοντας από την αρχή πως το ζήτημα της οριστικής διάσωσης της ελληνικής οικονομίας δεν έχει κριθεί και πως απλώς μας δόθηκε περισσότερος χρόνος, ώστε να πράξουμε γρήγορα και αποτελεσματικά τα δέοντα.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, πως οι ομολογιούχοι φοβούνται γερό κούρεμα των ελληνικών ομολόγων και μάλιστα π.χ. στο τέλος του 2013. Μα τότε δεν θα σπεύσουν να ενταχθούν στην ιδιωτική συμμετοχή ώστε να εξασφαλίσουν (εγγύηση από το EFSF) π.χ. το 79% των κεφαλαίων τους;

Προφανώς ναι, ιδίως αν συνεκτιμηθεί πως οι περισσότεροι ομολογιούχοι έχουν μέσο κόστος κτήσης σαφώς χαμηλότερο του 100, ενώ πολλοί από τους υπόλοιπους έχουν ήδη διαγράψει λογιστικά μέσω απομειώσεων ένα σημαντικό ποσοστό της επένδυσής τους…

Αν, δηλαδή, οι ομολογιούχοι δεν σπεύσουν να ρολάρουν τα ελληνικά τους ομόλογα, είναι είτε επειδή έχουν εμπιστοσύνη πως δεν θα υπάρξει πτώχευση είτε γιατί τα ομόλογά τους λήγουν έως τα μέσα του 2013. Αλλά πόσα είναι αυτά;

Πέραν, όμως, όλων αυτών, θα πρέπει να συνεκτιμηθεί πως υπάρχει και η παράμετρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία προφανώς θα… κάνει συστάσεις στα πιστωτικά ιδρύματα (ελληνικά και ευρωπαϊκά) να ανταλλ