Τρεις απολύσεις, ένα λουκέτο κι ένα ζεϊμπέκικο…

 Γράφει ο Δημήτρης Τρικεριώτης

Κείμενα σαν αυτό κι εκατοντάδες άλλα,φωτογραφίες σαν αυτή και χιλιάδες άλλες, βίντεο κι ότι άλλοοπτικοακουστικό παράγεται στις μέρες μας και καταναλώνεται εν ριπήοφθαλμού κι ερμηνεύεται ως φυσικό ή παράλογο με τις κρατούσεςαντιλήψεις, θ’αποτελέσουν ένα εκρηκτικό υλικό για τους ιστορικούς καιπολιτικούς επιστήμονες αλλά και τους ψυχιάτρους του μέλλοντος.
Ούτε ο Γιώργος τώρα, ούτε ο Κώστας πριν,είναι και ήταν, τόσο ανάλγητοι παρότι φαίνεται πως έκαναν και κάνουνπολλά προς αυτήν την κατεύθυνση. Ούτε προδότες. Ούτε απλά ανόητοι κιανεπαρκείς. Κανείς από τους δυο δεν είχε οικονομική ανάγκη πέρα από μιαθεμιτή και ίσως υπερβολική φιλοδοξία. Που κι αυτή τους ήρθεμπούμερανγκ. Ο ένας ήδη .......ευτελίστηκε κι ο άλλος βασανιστικά ευτελίζεται,μέρα τη μέρα.
Θ’ αναρωτιούνται, όμως, οι ερευνητέςκαι θ’αναζητούν απαντήσεις για τα ήθη, τις συμπεριφορές και τιςκαταστροφικές εμμονές. Και θα ταξινομούν και θ’ αναλύουν τον, ευτυχώςγια αυτούς, ψηφιακό πληροφ