Τον τρέχουνε (οι έξω) και τρέχει (τους δικούς του)

Ούτε να πανηγυρίσει δι’ ολίγον δεν μπορεί η κυβέρνηση, αφού μετά την ανάσα που πιστεύει ότι πήρε από τις Βρυξέλλες προσγειώθηκε στην «κίτρινη» σύγκρουση του υπουρ­γού Μεταφορών με πολλούς βουλευ­τές του ΠΑΣΟΚ.Κι ενώ ο πρωθυπουργός παρακολου­θεί στωικά τους βουλευτές «να πυροβολούν» τους υπουργούς του χωρίς να παρεμβαίνει, επιχειρεί να δεσμεύσει τα κυβερνητικά στελέχη για τις νομο­θετικές προτεραιότητες των επόμενων εβδομάδων δημοσιοποιώντας τις επι­στολές που τους απέστειλε, ώστε να εί­ναι σαφές το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να κινηθούν.Ο στόχος του διπλός: αφενός να πει­στούν οι δανειστές μας ότι η κυβέρνηση δεν εφησυχάζει και αφετέρου να προ­σαρμοστεί μια ράθυμη, κουρασμένη και αμήχανη κυβέρνηση στα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα που μας «έραψαν» για μια ακόμη (ύστατη;) φορά οι πιστω­τές μας.Χτες, ύστερα από σιωπή 10 ημερών, ο πρωθυπουργός επιχείρησε να λύσει και το θέμα των αντιδράσεων των ταξι­τζήδων στην πλήρη απελευθέρωση.Η «κίτρινη» σύγκρουση…Ο Γιώργος Παπανδρέου προτίμησε να μη σηκώσει το γάντι μιλώντας χτες στους βουλευτές, για τους πρωτοφα­νείς προπηλακισμούς που........δέχτηκε ο Γιάννης Ραγκούσης από κυβερνητικούς βουλευτές στην προχτεσινή συνεδρία­ση του ΚτΕ Μεταφορών.Αντίθετα, ήταν ήπιος και θεσμικός καλώντας εκ νέου τους ιδιοκτήτες των ταξί να επανέλθουν στο τραπέζι του δι­αλόγου και τόνισε ότι είναι καλοδεχού­μενες όλες οι προτάσεις στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς με κα­νόνες. Ωστόσο πολλοί βουλευτές, που έμοιαζαν ικανοποιημένοι από την «άμβλυνση» των αιχμηρών τόνων Ραγκούση, παρατηρούσαν ότι οι χειρισμοί του υπουργού έχουν ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας», οι ταξιτζήδες έχουν πολωθεί από τη διαμαρτυρία τους και αρνού­νται πια οποιασδήποτε μορφής απελευ­θέρωση.Πάντως η κρίση με τα ταξί ανάδειξε για μια ακόμη φορά το πρόβλημα που συνεχώς η κυβέρνηση σπρώχνει κάτω από το χαλί και αφορά την κατάσταση που επικρατεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα.Έμπειροι κυβερνητικοί βουλευτές επισημαίνουν ότι υπάρχει μια συνεχώς διευρυνόμενη ομάδα βουλευτών, που αναζητά πολιτικό ρόλο διαφοροποιούμενη από τις κυβερνητικές επιλογές.Οι βουλευτές αυτοί θεωρούν πως δεν μπορούν να είναι νεροκουβαλητές μιας πολιτικής την οποία δεν συνδιαμορφώνουν.Επί δύο σχεδόν χρόνια κυβερνητικής θητείας καλούνται να ψηφίζουν πολύ σκληρά μέτρα χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι αγωνίες τους και οι παρατηρήσεις τους.Θεωρούν λοιπόν ότι πέρα από την πο­λιτική πίεση που υφίστανται ως εκπρό­σωποι τοπικών κοινωνιών που βιώνουν δραματικά την κρίση, χρησιμοποιούν την απεργία των ταξί όχι μόνο για να εκτονωθούν πολιτικά, αλλά και προκειμένου να δηλώσουν πολιτικό «παρών» σε μια συγκυρία που τους απαξιώνει και τους απομειώνει ως πολιτικές προσωπι­κότητες.Μάλιστα επιλέγουν μια μείζονα κρί­ση, όχι όταν επιβλήθηκε η περικοπή συντάξεων, την οποία κατάπιαν αμάσητη, αλλά σε μια αντιπαράθεση όπως αυτή με τα ταξί που δεν δείχνει να έχει και ευρεία κοινωνική στήριξη.Αυτό που δεν περνά απαρατήρητο είναι ότι οι επιθέσεις επικεντρώθηκαν στον Γιάννη Ραγκούση, αφού εξέλιπε